روش‌های کاشت ایمپلنت دارای دو تکنیک جراحی اصلی است

• تکنیک کاشت دو مرحله‌ای: در مرحله‌ی اول لثه برش داده می‌شود و ایمپلنت در فک قرار داده می‌شود و بافت روی آن بخیه زده می‌شود و سپس در مرحله‌ی دوم که 2 تا 66 ماه بعد از مرحله‌ی اول است، مجددا در لثه برش ایجاد می‌شود و پیچ محافظ از روی ایمپلنت برداشته می‌شود و به جای آن یک سری فلزی ستون مانند قرار می‌گیرد که بعدا دندان مصنوعی بر روی این سری فلزی قرار خواهد گرفت.
• تکنیک کاشت یک مرحله‌ای: در این روش ایمپلنت به نحوی در استخوان قرار داده می‌شود که سر آن از لثه بیرون می‌زند و دیگر درون لثه پنهان نیست و بنابراین می‌توان بین 2 تا 6 ماه به استخوان لثه زمان داد که کاملا ترمیم شود و یا می‌توان بلافاصله و در همان جلسه پیچ محافظ روی ایمپلنت را برداشت و به جای ستون فلزی مخصوص (برای چسباندن دندان مصنوعی) را درون ایمپلنت قرارداد. با توجه به نوع روش مورد انتخاب دندانپزشک، ستون فلزی قرار داده شده درون ایمپلنت و دندان مصنوعی روی آن می‌تواند موقتی یا دائمی باشد.

دلیل استفاده از لیزردرمانی در کاشت ایمپلنت

ایمپلنتها عمر تقریبا نامحدودی دارند (طولانی‌ترین زمان ثبت شده برای آن 25 سال بوده است)، اما این در صورتی است که بیمار به طور روزانه از دندان خود مراقبت کند. بزرگترین خطراتی که ایمپلنتهای دندانی را تهدید می‌کند عبارتند از:

• التهاب بافت‌های اطراف ایمپلنت بلافاصله بعد از کاشت ایمپلنت که می‌تواند باعث عفونت بافت‌ها و ساختارهای اطراف ایمپلنت شود و در نهایت باعث شود که ایمپلنت به خوبی در استخوان جوش نخورد.
• عدم وارد کردن فشار به ایمپلنت به نحو مناسب یا اصطلاحا بارگذاری بیش از حد روی ایمپلنت با قرار دادن تاج یا روکش (دندان مصنوعی) نامناسب که باعث می‌شود ایمپلنت بیشتر در استخوان جذب شود و بافت استخوانی تحلیل برود و این تحلیل استخوان تا آخرین سطح از پایه‌ی ایمپلنت پیش می‌رود و در نهایت خود ایمپلنت نیز غیرقابل استفاده خواهد شد.

استفاده از لیزر در روند کاشت ایمپلنت می‌تواند بسیار موثر باشد و از بروز التهاب بافت‌های اطراف ایمپلنت جلوگیری کند. اصلی‌ترین دلیل این موضوع این است که لیزر‌هایی مانند خاصیت KTP (با طول موج 532 نانومتر) و ND:YAG (با طول موج 1640 نانومتر) و دیود (با طول موج 810 یا 980 نانومتر) خاصیت آنتی‌باکتریال دارند و تمامی باکتری‌هایی که در اغلب موارد موجب پوسیدگی دندان و عفونت لثه می‌شوند را از بین می‌برند. در صورتی که در حین روند درمان، این لیزرها با تنظیمات دقیق و صحیح و زمان تابش مناسب مورد استفاده قرار گیرند، در روند درمان بسیار موثر خواهند بود، بدون آن که گرمای بیش از حدی ایجاد کنند یا موجب سوختگی بافت‌های اطراف ایمپلنت یا آسیب به خود ایمپلنت شوند.

با تابش لیزر به محل جراحی، قبل از کاشت ایمپلنت،  تمام آلودگی‌ها و باکتری‌های موجود در این ناحیه از بین خواهند رفت و این عمل موجب پیشگیری از التهاب بافت‌های اطراف ایمپلنت شده و دیگر مشکل  تورم و عفونت بافت‌ها که معمولا بعد از جراحی رخ می‌دهد، به وجود نمی‌آید.

یک دیگر از کاربردهای لیزر، قرار داردن قسمت داخلی ایمپلنت (که درون فک قرار می‌گیرد) در بافتی است که در معرض لیزر CO2 قرار گرفته است. با استفاده از لیزر CO2 می‌توان بدون ایجاد خونریزی، یک برش بسیار دقیق و دایره‌مانند در بافت لثه ایجاد کرد که به طور بسیار مناسبی ایمپلنت درون آن جای می‌گیرد. برای انجام این کار لازم است که یک لایه بافت کراتینه در لثه وجود داشته باشد که ثبات مکانیکی بافت اطراف ایمپلنت را تضمین کند.

مطالب مرتبط:

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت تهران

کاشت دندان