روش ایمپلنت دندانی: مزایا و معایب

ایمپلنت (Implant) نوعی ابزار پزشکی است که برای جایگزینی یک عضو زیستی، حمایت از یک ساختار زیستی آسیب‌دیده یا تقویت ساختار در بخشی از بدن قرار داده می‌شوند. ایمپلنتهای ارتوپدی و درون‌کاشت‌های دندانی از رایج‌ترین انواع ایمپلنت هستند. ایمپلنت پین  های باریکی هستند که از تیتانیوم خالص سازگار ساخته شده که درون استخوان فک گذاشته می شود. دندان متحرک، قابل اتصال به این ایمپلنت ها هستند. حدود 3 تا 6 ماه زمان لازم برای رشد و ترمیم استخوان اطراف ایمپلنت است. هنگام انتخاب ایمپلنت میزان استخوان در دسترس، میزان استحکام استخوان و زمان گذاشتن ایمپلنت در نظر گرفته می شود. اگر استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت در دسترس نباشد می توان در شرایط خاص مقداری استخوان برگرفته از نقاط دیگر پیوند زد.همچنین بر حسب میزان سختی استخوان انواع پیچ دار و بدون پیچ ایمپلنت انتخاب می شود. روش های بلیچینگ که برای سفید کردن دندانها می باشد و روش های لمینیت دندان در کنار استفاده از ایمپلنت می  توانند تاثیر زیادی در زیبایی فرد داشته باشند.

روش کاشت ایمپلنت:

ایمپلنت پایه محکمی برای جایگزین متحرک یا دائمی دندان است که عملکرد و زیبایی دندان طبیعی را تقلید میکند. ایمپلنت با استخوان فک کاملا جوش میخورد و به عنوان ریشه ای برای تاج مصنوعی دندان عمل میکند. در این شرایط میتوان تاج موقتی را بر روی آن متصل کرد تا جایگزین دندان از دست رفته شود. تاج یا کلاهک، ظاهری بسیار مشابه دندان طبیعی دارد و به ایمپلنت متصل میشود تا فضای خالی باقی مانده را پر کند. در مدتی که تاج موقتی را در دهان دارید، تاج دائمی در حال ساخت است. ساخت آن ممکن است دو تا سه هفته به طول بینجامد. پروتز مصنوعی از قالبی که از دندانها و لثه ها و اباتمنت گرفته شده است، تهیه میشود. تاج ممکن است با چسب مخصوص به اباتمنت چسبانده شود و یا این که در آن پیچ شود. چهارچوب زمانی برای اتمام کار ایمپلنت و تاج بستگی به چند فاکتور دارد. هنگامی که از روش سنتی جایگذاری ایمپلنت استفاده میشود، کوتاهترین زمان لازم برای اتمام درمان ایمپلنت حدود 5 ماه است. در ابتدای این مدت زمان جراحی جایگذاری ایمپلنت و در انتهای آن اتصال تاج دائمی  انجام میشود. در روش سنتی دو عمل جراحی لازم است که با فاصله سه تا شش ماهه انجام میشود. در تکنیک دیگر ایمپلنت و هیلینگ اباتمنت همزمان گذاشته میشود. ایمپلنت، پروتزی است که به وسیله جراحی ، داخل استخوان فک قرار می گیرد و پس از طی مدت زمانی مشخص که استخوان کاملا اطراف آن شکل گرفت ، پروتز روی آن پایه سوار می شود.‏

چه افرادی برای کاشت ایمپلنت دندان مناسب نیستند:

• افراد که سیگاری هستند.

• اشخاصی که به بیماری های خود ایمنی دچار هستند یا  داروهایی مصرف می کنند که این شرایط را برایشان ایجاد می کند.

• اشخاصی که از روش پرتو درمانی در ناحیه سر و گردن استفاده کرده اند.

• افراد دیابتی که،دیابتشان تحت کنترل نیست.

چه کسانی کاندید ایمپلنت هستند؟

افرادی که به هر علتی دندان ازدست داده باشند کاندید ایمپلنت دندان هستند. ایمپلنت جهت جایگزینی دندان تا بازسازی همه دندانها را در بر می گیرد. در مورد از دست دادن یک یا چند دندان دیگر نیازی به تراش دندانهای مجاور بعنوان پایه پروتز نیست. ایمپلنت داخل استخوان قرار می گیرد و روکش روی همان ایمپلنت بدون اتکاء به دندانهای مجاور قرار داده می شود. در مورد بیمارانی که دندانهای زیاد یا همه دندانها را از دست داده باشند با قرار دادن چند ایمپلنت در فک آنها و استفاده از آنها بعنوان پایه می توان پروتز متکی بر ایمپلنت جهت جایگزینی دندانهای از دست رفته قرار داد. در مورد بیماران کاملأ بی دندان می توان با قرار دادن حداقل دو ایمپلنت در هر فک پروتزی متحرک ولی محکم و بدون لغزش و لقی در اختیار بیمار قرار داد. حتی در مورد بیماران بی دندان که در حال استفاده از پروتز متحرک هستند می توان با قرار دادن دو پایه ایمپلنت در فک آنها همان پروتز را با کمترین قیمت ایمپلنت کاملأ محکم و باثبات کرد.

نقش ایمپلنتهای دندانی در حفظ استخوان

این امر یکی از مهمترین عملکردهای ایمپلنتهای دندانی می‌باشد. وقتی ایمپلنت کار گذاشته می‌شود هر روز نیروی فانکشنال استخوان اطراف آن را تحریک نموده موجب محکم‌تر شدن و قوی‌تر شدن استخوان می‌گردد.

مزایای ایمپلنت:

• بهبود ظاهر بيمار :  ايمپلنت دندان کاملاً شبيه دندان‌هاي خود بيمار است و چون به گونه‌اي طراحي مي‌شوند که بتوانند با استخوان جوش بخورند، دائمي هستند.

• بهبود گفتار:  ایمپلنت بيمار را از نگراني لغزيدن و افتادن دندان مصنوعي هنگام صحبت کردن رها مي‌سازد.

• راحتي بيشتر :  چون ایمپلنت جزيي از بدن مي‌شود، داشتن آن در دهان، برخلاف دندان مصنوعي، با ناراحتي همراه نيست.

• آسان‌تر غذا خوردن : ایمپلنت عملکردي مانند دندان طبيعي دارد، بنابراين بيمار مي‌تواند غذاهاي مورد علاقه‌اش را به راحتي و بدون درد بخورد.

• بهبود سلامت دهان :  براي کار گذاشتن ايمپلنت دندان نيازي به دستکاري، تراشيدن و کشيدن ديگر دندان‌ها نيست. از آنجايي که دندان‌هاي کناري براي نگه داشتن ایمپلنت دستکاري نمي‌شوند، بيشتر دندان‌هاي طبيعي دست نخورده باقي مي‌مانند تا سلامت دهان و دندان فرد ارتقا يابد. به علاوه در صورت مجزا بودن ايمپلنت‌ها راحت‌تر مي‌توان بين دندان‌ها را تميز کرد.

• دوام و استحکام :  ایمپلنت دوام بسيار بالايي دارد و سال‌هاي متمادي در دهان باقي مي‌ماند.

• آرامش خاطر :  بيمار در صورت استفاده از ايمپلنت از شرمساري درآوردن دندان مصنوعي و کلنجار رفتن با مواد چسبناک براي سر جا نگه داشتن آنها رهايي خواهد يافت.

معایب ایمپلنت:

بعد از جراحی ایمپلنت تغییراتی بروز می کند که موقتی بوده و طول درمان این تغییرات از سه هفته تا شش ماه می باشد. این عوارض ایمپلنت عبارتند از:

• لق شدن مختصر دندان کنار ایمپلنت (این امر بعد از سه هفته تا یک ماه به حالت طبیعی خود برمی گردد).

• درد که امری اجتناب ناپذیر است و بسته به سختی جراحی و خصوصیات افراد کم یا زیاد می باشد ولی در هر صورت بهترین راه کنترل درد استفاده از مسکن یک ساعت قبل از جراحی می باشد . ( دو عدد ژلوفن ۴۰۰میلی گرم با هم) معمولا درد فقط سه یا چهار روز اول بعد از کاشت دندان می باشد . در مورد ایمپلنت های بدون جراحی به دلیل باز نشدن لثه به میزان وسیع درد بسیار کمی وجود خواهد داشت که حتی نیاز به مسکن نیست .

• تورم بعد از گذاشتن ایمپلنت در بعضی بیماران وجود دارد و در موارد جراحی پیوند استخوان احتمال کبودی نیز می رود که معمولا این عوارض ایمپلنت از روز بعد از کاشت ایمپلنت شروع می شود و پس از یک هفته بهبودی کامل می یابد.

ایمپلنت در چه مواردی کاربرد دارد؟

• جایگزین کردن یک و یا تعدادی از دندان ها بدون درگیر کردن دندان های مجاور 
• می توان از ایمپلنت به عنوان پایه بریج در انتهای قوس دندانی استفاده کرد تا دیگر مجبور نباشید از پروتز متحرک استفاده کنید. 
• در مواردی که کل دندان ها را نداشته باشید و امکان استفاده از تعداد زیاد ایمپلنت موجود نباشد ، می توان با قرار دادن 4 یا 5 ایمپلنت از آن ها به عنوان پایه دست دندان استفاده کرد تا دیگر دست دندان شما در دهانتان جابه جا نشود و احساس راحتی بیشتری داشته باشید.

مزایای استفاده از ایمپلنت نسبت به دست دندان متحرک و یا پروتز ثابت (بریج):

از هر زاویه ای که شما به این موضوع بنگرید ،ایمپلنت بهترین انتخاب برای جایگزینی دندان های از دست رفته شما است. 
• زیبایی: ایمپلنت کاملاً شبیه دندان خودتان خواهد بود و از آنجایی که با استخوان فک درگیر می شود ،  مانع از تحلیل استخوان و لثه می شود که در سایر روش های قبلی ( دست دندان و یا بریج) از عوارض این درمان ها می باشد. به هر حال کسی متوجه نخواهد شد که شما یک دندان جایگزین دارید. 
• حفظ ساختمان دندان های مجاور: در این روش دندان های مجاور تراشیده نمی شوند و دچار پوسیدگی های بعدی نخواهند شد. 
• اعتماد به نفس: به طور یقین با استفاده از ایمپلنت احساس بهتری نسبت به خود ، خنده و صحبت کردنتان دارید. 
• قابل اعتماد: درصد موفقیت ایمپلنت های دندانی بسیار بالا است و بر خلاف ادعاهای خلاف واقع  گذشته در این رابطه ، درصد موفقیت ایمپلنت نسبت به سایر روش های جایگزینی دندان ، بسیار بالاتر است و از آنجا که بدنه ایمپلنت از تیتانیوم خالص ساخته می شود ، واکنشی بصورت رد پیوند وجود نخواهد داشت. 
 

آیا شما کاندید مناسبی برای ایمپلنت می باشید؟

کاندیدای ایده آل برای ایمپلنت کسی است که از نظر سلامت عمومی در شرایط مناسبی باشد و میزان استخوان کافی برای نگهداری ایمپلنت داشته باشد و لثه های سالم و عاری از التهاب داشته باشد. 
در صورتی که بیماری لثه داشته باشید ، باید ابتدا بیماری توسط متخصص لثه برطرف شود و سپس شما به مانند یک فرد سالم می توانید از ایمپلنت استفاده کنید. از آنجایی که ایمپلنت در ارتباط مستقیم با استخوان و لثه شما است ؛ بهترین فرد جهت ارزیابی ناحیه بی دندانی ، انتخاب نوع ایمپلنت و جراحی ایمپلنت ، متخصص لثه است که حتی می تواند بهترین مشاور شما پس از قراردهی ایمپلنت از نظر نحوه نگهداری و بهداشت ایمپلنت باشد. مدتی پس از قراردهی ایمپلنت (حدود 6 هفته) دندانپزشک و یا متخصص پروتز شما می تواند نسبت به قراردهی روکش بر روی ایمپلنت اقدام کند.

نحوه درمان با ایمپلنت

این درمان به صورت گروهی (Team work) انجام خواهد شد که شامل شما ، متخصص لثه و دندانپزشک شما است که پس از ارزیابی ناحیه و تعیین محل و نوع ایمپلنت ، درمان را شروع می کنند که شامل موارد زیر است:

• قراردهی ایمپلنت یا Fixture در ناحیه بی دندانی 
• انتظار به مدت 6 هفته تا ترمیم مناسب ناحیه 
• قراردهی روکش توسط دندانپزشک و یا متخصص پروتز

جایگزینی تمام دندان ها

• قراردهی تعداد زیادی ایمپلنت و قراردهی بریج بطور ثابت 
• قراردهی تعداد محدودی ایمپلنت معمولا 4 یا 5 عدد و استفاده از آن ها برای افزایش گیر پروتز متحرک شما

در صورتی که استخوان کافی در ناحیه بی دندانی وجود نداشته باشد ، مثلا در اثر تصادف ، ضربه و یا این که مدت زیادی از کشیدن دندان گذشته باشد و استخوان تحلیل رفته باشد ، می توان ابتدا پیوند استخوان انجام داد و پس از حدود 6 ماه اقدام به گذاشتن ایمپلنت کرد.

مراقبت پس از درمان

همانطور که دندان های شما نیاز به مراقبت در خانه (انجام مسواک صحیح) و نیز مراجعه مستمر (حدود هر 4 ماه یکبار) به متخصص لثه دارد ، در رابطه با ایمپلنت نیز همین قانون وجود دارد. در صورت مراقبت مناسب و مراجعه منظم به دندانپزشک و یا متخصص لثه که با توجه به شرایط شما تنظیم می شوند ، همواره می توانید ایمپلنت و دندانی محکم ، زیبا و کارآمد داشته باشید. 
 

آیا پس از قراردهی ایمپلنت عوارضی وجود دارد ؟

از آنجا که بدنه ایمپلنت (Fixture) از فلز تیتانیوم خالص ساخته می شود ، مشکل رد پیوند نخواهیم داشت اما در صورتی که ارزیابی پیش از عمل که شامل موارد زیر می شود به طور دقیق انجام نگیرد می تواند درصد موفقیت را پایین بیاورد.

• بیماری های عفونی که باعث ضعف سیستم ایمنی شوند. 
• دیابت کنترل نشده 
• سیگاری بودن فرد 
• ناکافی بودن میزان استخوان (در این مورد می توان ابتدا اقدام به پیوند استخوان کرد و سپس درمان ایمپلنت را شروع کرد.) 
• بیماری پریودنتال و لثه (در این موارد ابتدا باید بیماری لثه درمان شود.)

طول درمان ایمپلنت های دندانی

طول مدت جراحی معمولا از نیم ساعت تا دو ساعت می باشد و بسته به تعداد ایمپلنت ها و شرایط فکی بیمار تغییر می کند. در مواردی که علاوه بر کاشت ایمپلنت نیاز به پیوند استخوان و یا تغییر شرایط کف حفره سینوس در فک بالا نیاز باشد، زمان کاشت ایمپلنت بیشتر خواهد بود.
پس از کاشت ایمپلنت تا قرار دادن پروتز روی آن زمانی حدود 6 هفته تا 3ماه موردنیاز است، تا کاملا ایمپلنت ها در شرایط بدور از تکان و لرزش به آرامی به استخوان فک بیمار جوش بخورد و ایمپلنت در جای خود کاملا محکم شود سپس دندانپزشک مبادرت به قرار دادن پروتز روی ایمپلنت می کند. البته در مواردی باتوجه به کمیت استخوانی فک بیمار و نوع ایمپلنت خاصی که طراحی شده است، بار گذاری فوری روی آن می تواند صورت گیرد، بنا به تشخیص جراح دندانپزشک می توان بلافاصله پس از جراحی کاشت ایمپلنت، پروتز را روی ایمپلنت قرار داد.

عوارض جراحی ایمپلنت چیست؟

پس از جراحی ایمپلنت بسته به مدت زمان کیفیت استخوان و واکنش های بافتی بیمار، مقداری درد و تورم در ناحیه جراحی ایمپلنت قابل پیش بینی است که در صورت لزوم جراح دندانپزشک قبل و بعد از عمل کاشت ایمپلنت با تجویز داروآنرا به حداقل می رساند.

نقش ایمپلنت در حفظ استخوان فک چیست؟

حجم استخوان فک علاوه بر کارآیی آن بعنوان محافظ ریشه دندان در ظاهر افراد هم تاثیر به سزائی دارد. ایمپلنت های دندانی در نقاطی که دندان از دست رفته است می توانند حجم استخوان فرد را حفظ کنند و با بهبود ظاهر صورت در بهبود کیفیت زندگی افراد تاثیر به سزائی بگذارند.

هزینه انجام ایمپلنت چقدر است؟

هزینه انجام ایمپلنت در بسیاری موارد با انجام درمانهای سنتی تفاوت چندانی ندارد. فاکتورهای تعیین کننده هزینه خود ایمپلنت، دستمزد جراح دندانپزشک، هزینه مواد مصرفی اضافی در صورت لزوم (پودرپیوند استخوان) و هزینه لابراتواری می باشد، که البته بهتر است قبل از انجام عمل ایمپلنت بطور شفاف هزینه مربوط به ایمپلنت مورد توافق قرار گیرد.

آیا درمان ایمپلنت با دندانپزشکی زیبائی همسو است؟

امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی ایمپلنت، بیشترین توجه معطوف به زیبائی دندانهای متکی بر ایمپلنت به همراه موفقیت دراز مدت آنها است. تطابق فرم و ظاهر استخوان ناحیه ای که ایمپلنت در آن قرار دارد با بقیه فک و هماهنگی دندان جایگزین شده توسط ایمپلنت با بقیه دندانها، هنر دندانپزشک است. البته لازم به ذکر است که همیشه درمان ایده آل تامین زیبائی 100درصد را نمی کند و با توجه به شرایط موجود مخصوصا حجم لثه و استخوان فک بیمار جراح دندانپزشک متبحر، بالاترین حد زیبائی را در کاشت ایمپلنت لحاظ می کند.

چه کسانی نمی توانند دندان بکارند؟

در حال حاضر تنها گروه‌هایی که برای کاشت دندان مناسب نیستند، شامل بیمارانی است که به نوعی دچار ضعف سیستم ایمنی هستند، به عنوان مثال بیمارانی که رادیوتراپی داشته‌اند، به مدت دو سال نمی‌توانند ایمپلنت کنند. همچنین افرادی که به مواد مخدر اعتیاد دارند، نمی‌توانند کاشت دندان داشته باشند.

پس برای رسیدن به نتیجه مطلوب در کاشت دندان داشتن لثه‌ای سالم با خون‌رسانی مناسب و سیستم ایمنی مناسب ضروری است.

در سال‌های نه‌چندان دور، کاشت دندان برای بسیاری از بیمارانی که مبتلا به بیماری‌های شایع زمینه‌ای چون بیماری‌های قلبی ـ عروقی، دیابت، نارسایی کلیوی، پوکی استخوان، بیماری‌های تیروییدی و آرتریت روماتوئید بودند، امکان‌پذیر نبود و این بیماران مجبور به استفاده از پروتزهای متحرک با مشکلات خاص خود بودند. اما امروزه با پیشرفت ایمپلنت ها، قدرت اتصال آنها به استخوان افزایش یافته و این امکان فراهم شده که بیمارانی با مشکلات زمینه‌ای بتوانند درمان ایمپلنت را انجام دهند

در صورتی که بیمار دارای هرگونه بیماری کنترل‌نشده‌ای باشد مثل دیابت، امکان جراحی ایمپلنت وجود نخواهد داشت، اما با کنترل بیماری زمینه‌ای، این امکان فراهم خواهد شد.

بیماران خاص

بیمارانی که دچار بیماری‌های سیستمیک چون بیماری‌های قلبی ـ عروقی هستند، در صورتی که مشکلات قلبی‌شان، از نارسایی عروق کرونر گرفته تا فشار خون و… کنترل شده باشد و تحت مشاوره پزشکی قرار گرفته باشند، می‌توانند جراحی ایمپلنت کنند.

طی درمان ایمپلنت در بیماران دیابتی علاوه بر مشکلات زمینه‌ای، احتمال مشکلات موضعی نیز در ناحیه جراحی وجود خواهد داشت. در این بیماران کنترل سطح قند خون، حداقل سه ماه قبل از ایمپلنت لازم است. این بیماران حتی پس از جای‌گذاری ایمپلنت نیز در خطر ایجاد مشکلات پس از درمان خواهند بود. همچنین رعایت بهداشت دهان و کنترل سطح قند خون از نکات بسیار مهم در این دسته از بیماران است. در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید که سال‌های زیادی از داروهای کورتیکواسترویید استفاده می‌کنند، عواملی مانند افزایش قند خون و کاهش تراکم استخوان موجب افزایش مشکلات پس از کاشت ایمپلنت خواهد شد.

پوکی استخوان مانعی برای ایمپلنت نیست؟

توجه به داروهای مصرفی بیماران دارای پوکی استخوان، یا کاهش تراکم استخوان از نکات بسیار مهمی است که در جراحی ایمپلنت باید به آن توجه شود. این بیماران اغلب به جز کلسیم، از داروهای خاص دیگری نیز استفاده می‌کنند که به صورت هفته‌ای یک‌بار تجویز می‌شود و اغلب به علت عدم آشنایی بیماران با دارو‌های مکمل کلسیمی اشتباه گرفته می‌شود. این داروها به علت عوارض مخرب روی استخوان فک، از رژیم دارویی بسیاری از کشورها در حال حذف شدن است. باید توجه کرد در صورتی که این دسته از بیماران بیش از سه سال از این دسته دارویی استفاده کرده باشند، باید با پزشک معالج در ارتباط با قطع یا جایگزینی این دسته دارویی مشورت شود و در صورت امکان تا سه ماه درمان دارویی آنهابه تعویق بیفتد.

کاشت دندان در استخوان تحلیل رفته، انجام  پذیر است؟

در بیمارانی که مشکلات و بیماری‌های سیستمیک ندارند نیز ممکن است که استخوان‌های فک پس از کشیدن دندان، تحلیل برود که این میزان در سال اول پس از کشیدن دندان بیشتر از سال‌های بعد است. در افرادی که استخوان تحلیل رفته و نیاز به جایگزینی ایمپلنت دارند درمان موفق ایمپلنت میسر نخواهد شد، مگر با بازسازی استخوان، که این امر بر جایگزینی ایمپلنت اولویت دارد.

جایگزینی استخوان، یعنی یک نسج زنده اغلب دشوار‌تر از جایگزینی دندان است. در صورتی که به این امر توجه نشود ایمپلنت، چه به صورت فوری چه به صورت تاخیری حتی پس از چند سال دچار مشکل خواهد شد.

یک کاندیدای مناسب باید دارای چه شرایطی باشد؟

سلامت کلی بدن، لثه های سالم و مقدار کافی استخوان برای جوش خوردن ایمپلنت. بعضی مردم چنان استخوان فک شان را از دست داده اند که تنها راه موجود برای درمان آنها ایمپلنت است ولی پیش از آن باید استخوان به روشهای خاصی تا اندازه مطلوب بازسازی شود و همکاری بسیار مناسب در جهت مراقبت از ایمپلنت ها و لثه های اطراف آنها شامل مسواک زدن روزانه و کشیدن نخ دندان، لازم است. همین طور ویزیت های منظم از سوی مرکز ایمپلنت هم مهم است.

به طور کلی افرادی که مناسب دریافت ایمپلنت نیستند شامل: افراد بسیار جوانی که فک آنها به حد کافی رشد نکرده است، بانوان باردار، افراد الکلی یا معتاد، افرادی که پرتو درمانی در ناحیه سر و گردن داشته اند، افرادی که بیماری های مزمن مثل دیابت و هموفیلی و بیماریهای بافت همبند داشته اند افرادی که داروهای خاصی مثل استروئید وکورتن استفاده می کنند و افرادی که دندان قروچه مرتب شدید شبانه دارند، احتمال شکست ایمپلنت زیاد است.

آیا امکان قرار دادن روکش بلافاصله بعد از ایمپلنت جهت کاهش طول دوره درمان وجود دارد؟

بله. در صورتی که اطراف ایمپلنت ازاستخوان کافی برخوردار بوده و امکان جابجایی ایمپلنت و حذف نیروهای جانبی صورت وجود (Immediate load) داشته باشد این امکان وجود دارد که بلافاصله بعد از گذاشتن ایمپلنت ، روکش آن نیز تحویل شود.

اوردنچر چیست؟

در روش اوردنچر می توان کل پروتز بیمار را به صورت نیمه ثابت روی آن قرار داد. در این روش بیمار بدون نیاز به جابجایی پروتزها ،سالیان زیادی میتواند از زمانیکه بیمار در نواحی خلفی و یا انتهایی فک فاقد استخوان کافی باشد ، میتوان با استفاده از استخوان چانه با قرار دادن۲ تا 4 عدد لذت خوردن تمام غذاها بهره مند گردد.

 ایمپلنت درد و ناراحتی ایجاد نمی‌کند

قرار دادن ایمپلنت در علم دندان‌پزشکی جراحی محسوب می‌شود که باید در محیطی استریل انجام شود. در مقایسه با سایر جراحی‌های محیط دهان، میزان درد و ناراحتی جراحی ایمپلنت بسیار کمتر است و با رعایت دستورات دندان‌پزشک اغلب بدون ناراحتی تمام می‌شود.

امکان قرار دادن همزمان ایمپلنت همراه کشیدن دندان وجود دارد

دندان‌های غیرقابل‌نگهداری باید کشیده شوند و معمولا ۲ تا ۳ ماه صبر می‌کنند تا در ناحیه بدون دندان استخوان‌سازی انجام گیرد. با این حال در برخی شرایط و به صلاحدید دندان‌پزشک در صورتی که ریشه دندان دچار عفونت فعال نباشد، امکان قرار دادن همزمان ایمپلنت همراه کشیدن دندان وجود دارد. مزیت عمده این روش این است که برای خارج کردن دندان و قرار دادن ر به یک مرحله بی‌حسی و جراحی نیاز است و نیازی به تعویق افتادن درمان ایمپلنت نیست.

قرار دادن دندان روی ایمپلنت ممکن است کمی وقت‌گیر باشد

معمولا بعد از قرار دادن پیچ ایمپلنت با توجه به شرایط بین ۲ تا ۴ ماه (و در برخی شرایط تا ۶ ماه) باید صبر کرد تا استخوان اطراف ایمپلنت کاملا شکل بگیرد. با این حال در برخی شرایط امکان دارد که در صورت مناسب بودن استخوان فک – به‌خصوص در مورد دندان‌های قدامی که در ناحیه زیبایی هستند- همزمان با قرار دادن ایمپلنت بتوان روکش موقت یا دائم را روی آن قرار داد.

فقط بعضی از بیماران به جراحی سینوس فک نیاز دارند

افرادی که دندان‌های خلفی فک بالا را مدت‌ها پیش کشیده‌اند، سینوس‌های استخوان فک بالایشان، داخل استخوان گسترش می‌یابد. از این‌رو استخوان کافی به منظور قرار دادن ایمپلنت وجود ندارد پس قبل از قرار دادن ایمپلنت نیاز است که سینوس فک ترمیم و به طرف بالا برده شود. بعد از این جراحی می‌توان ایمپلنت را بلافاصله یا ۴ ماه بعد قرار داد.

بعضی از بیماران نباید ایمپلنت بگذارند

ایمپلنت موارد عدم تجویز محدودی دارد، بیماران مبتلا به دیابت کنترل‌نشده، بیماران تحت‌ رادیوتراپی به‌خصوص در ناحیه فک و صورت و بیمارانی که طولانی‌مدت تحت‌درمان بیس‌فسفونات بوده‌اند، نباید ایمپلنت بگذارند. تجویز کردن یا نکردن ایمپلنت به تشخیص دندان‌پزشک بستگی دارد.

به شایعات غلط توجه نکنید

برخی مردم باورهایی دارند که اصلا توجیه علمی ندارند؛ مثلا بعد از قرار دادن ایمپلنت نباید سرما بخورید! بعد از قرار دادن ایمپلنت نباید سرتان را خم کنید! قرار دادن پیچ در فک‌ها باعث عفونت می‌شود! و… هنگام گذاشتن ایمپلنت کاملا با دندان‌پزشکتان مشورت کنید تا هرگونه شک و شبهه از بین برود.

جنس ایمپلنت دندانی

جنس ایمپلنت معمولاً از فلزات مختلف و یا سرامیک هایی با ساختار مشابه استخوان است که با بافتهای بدن سازگاز هستند. در حال حاضر جنس ایمپلنت از فلز تیتانیوم است.
ایمپلنت چگونه عمل می کنند

از ایمپلنت می توان به عنوان ریشه دندان جهت نگهداری روکش هایی که جایگزین تاج دندان می شوند استفاده کرد که این روکش ها بطور ثابت توسط چسب های دندانپزشکی به ایمپلنت چسبانده می شوند. همچنین در مواردی که برای دندانهای مصنوعی فرد گیرکافی در دهان نداشته باشد، می توان از ایمپلنت به عنوان محل گیر مناسبی جهت ثابت نگداشتن دندان مصنوعی استفاده نمود.
آیا استفاده از ایمپلنت برای هر انسانی مناسب است

پیش از کاشت ایمپلنت با دندانپزشک خود در این رابطه مشورت نمایید. برای استفاده از ایمپلنت سلامتی کامل بدن و همچنین دارا بودن استخوان فک و لثه های سالم از اهمیت زیادی برخوردار است. اگر شما سابقه بیماری مزمن داشته باشید و یا مبتلا به براکسیسم (دندان قروچه) و یا امراضی از جمله دیابت و غیره باشید، میزان موفقیت ایمپلنت کاهش می یابد. علاوه بر این افرادی که از سیگار و مشروبات الکلی مصرف می کنند مورد مناسبی برای این عمل به شمار نمی روند. و حتما باید در نوع مصرف خود تجدید نظر کنند.

روند کاشت ایمپلنت به چه صورت است؟

جراح دندانپزشک ایمپلنت را طی عمل جراحی ویژه در استخوان فک شما قرار می دهد. این جراحی معمولاً در داخل مطب دندانپزشک و با بی حسی موضعی انجام می شود. برای تسکین درد و عوارض پس از عمل جراحی ممکن است نیاز به مصرف داروهای مسکن و آنتی بیوتیک ها باشد.
طول مدت جراحی ایمپلنت چقدر است؟

این زمان بسته به عوامل مختلف متفاوت خواهد بود. مدت زمان بهبود پس از جراحی نیز به سرعت ترمیم بافتهای فرد بستگی دارد، هرچند با پیشرفت تکنولوژی این مدت زمان به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. بطور متوسط زمان ترمیم بافتی و تشکیل استخوان حدود ۲-۳ ماه است که می توان پس از این مدت مراحل ساخت پروتز (تاج دندان) را آغاز کرد.

میزان موفقیت ایمپلنت چقدر است؟

در صد موفقیت انجام ایمپلنت به عوامل مختلفی بستگی دارد که در افراد مختلف متفاوت است. حتی این مسئله در مورد ایمپلنت فک بالا و پایین نیز تفاوت دارد. به طور متوسط میزان موفقیت ایمپلنت دندانی ۹۵% گزارش شده است.
چگونه باید از ایمپلنت مراقبت کرد؟

سلامت بدن شما در میزان موفقیت ایمپلنت مؤثر است. عدم رعایت بهداشت دهان و دندان دلیل عمده ای برای از دست رفتن ایمپلنت به شمار می رود. استفاده از نخ دندان و مسواک زدن حداقل ۲ بار در روز از اهمیت زیادی برخوردار است که دندانپزشک شما نحوه مراقبت صحیح از ایمپلنت را به شما آموزش خواهد داد. برای اطمینان از سلامت لثه ها باید حداقل ۴ بار در سال برای بررسی بافت لثه به دندانپزشک خود مراجعه نمایید.

هزینه انجام ایمپلنت چقدر است؟

در این خصوص باید با دندانپزشک خود مشورت کنید. در بسیاری موارد این مبلغ با هزینه روشهای درمانی سنتی تفاوت چندانی نخواهد داشت.

ایمپلنت دندانی چیست و چگونه انجام می شود؟

ایمپلنت دندانی (Implant) عبارت است از: نوعی پایه یا پیچ از جنس تیتانیوم خالص که سازگار با سلول‌های بدن میباشد. ایمپلنت دندانی، داخل استخوان فک قرار می‌گیرد و تاج دندان روی آن قرار داده می‌شود. پس از استخوان‌سازی سلول‌های استخوان‌ساز در سطح ایمپلنت، استخوان فک و ایمپلنت به هم جوش خورده و سپس تاج و روکش دندان را روی آن (پایه تیتانیومی ایمپلنت) بازسازی می‌کنند.

معمولاً ۳ تا ۴ ماه جوش خوردن ایمپلنت به استخوان فک طول می‌کشد و کاشت ایمپلنت در آقایان از ۱۸ سالگی به بعد و در خانم‌ها از ۱۵ سالگی به بعد امکان‌پذیر است.

از دست دادن دندان ،علاوه بر اینکه تأثیر منفی بر زیبایی صورت دارد، همچنین باعث تخریب اعتماد به‌ نفس و اثرات بد  روحی می‌شود.

مشکل در جویدن غذا ، همچنین یکی دیگر از اثرات از دست دادن دندان است که با ایمپلنت علاوه بر رفع مشکل جویدن و بازیابی این  توانایی، زیبایی و اعتماد به‌ نفس نیز به فرد بازمی‌گردد. در بین تمام روش‌های درمانی تا به امروز، ایمپلنت دندانی کامل‌ترین و بهترین است ،زیرا هم دائمی است هم اینکه شامل تمامی اجزای ریشه و تاج دندان میباشد و فرم صورت به دلیل اینکه استخوان فک تحلیل نمی‌رود کمتر دچار تغییر می‌شود.

با این روش ،دندان‌های دیگر با جایگزینی ایمپلنت دچار آسیب نمی‌شوند. این درمان نسبت به دیگر درمان‌ها، عمری طولانیتر داشته و چنانچه ایمپلنت از دست برود امکان جایگزینی مجدد وجود دارد.

جراح دندان‌پزشک در مطب خود پس از بی‌حسی موضعی ایمپلنت را در فک قرار می‌دهد. برای کم کردن درد و همچنین کاهش عوارض ناشی از جراحی، دندان‌پزشک داروهایی نظیر مسکن و آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند. افرادی که از بیماری ضعف سیستم ایمنی بدن رنج  می‌برند مناسب ایمپلنت دندانی نیستند .

برای مثال: به بیمارانی که رادیوتراپی می‌شوند می‌توان اشاره کرد، این افراد به مدت ۲ سال پس از آخرین رادیوتراپی می‌توانند ایمپلنت را انجام دهند. همچنین افراد معتاد به مواد مخدر، سیگار و مشروبات الکلی مورد مناسبی برای ایمپلنت به شمار نمی‌روند.

درگذشته ی نه‌چندان دور،استفاده از ایمپلنت ،برای افرادی که بیماری‌های قلبی ـ عروقی، دیابت، نارسایی کلیوی، پوکی استخوان، بیماری‌های تیروئیدی و آرتریت روماتوئید داشتند ممکن نبود، اما امروزه با پیشرفت علم این امکان فراهم‌شده است.جراحی پیوند ایمپلنت برخلاف دیگر پیوندها (قلب، کلیه، ریه و…) پس نمی‌زند ،به این دلیل که فلز تیتانیوم با بدن انسان کاملاً سازگار است با این‌ حال  عواملی ممکن است باعث پس زدن این پیوند شوند:

– جراحی نامناسب
– بلافاصله بعد از عمل جراحی پیوند ،به ایمپلنت دندانی ،آسیب و ضربه (تروما) وارد شود
– پروتز نامناسب و عدم پخش صحیح نیرو
– رعایت نکردن بهداشت دهان و دندان

یکی از بزرگ‌ترین معایب ایمپلنت دندانی هزینه‌ی بسیار زیاد آن نسبت به دیگر درمان‌ها (پروتز ثابت یا پرتز متحرک) است و همچنین از دیگر معایب آن میتوان به زمان طولانی درمان (۴ تا ۹ ماه) و ریسک‌های شکست جراحی، عفونت یا از دست دادن ایمپلنت را اشاره کرد، که  در صورت از دست رفتن ایمپلنت نیاز به جایگزینی مجدد دارد.

نکات زیر در موفقیت هر چه بیشتر عمل جراحی ایمپلنت دندانی بسیار مؤثر است:

– ناحیه عمل را به مدت یک روز مسواک نزنید
– تا ۸ ساعت بعد از عمل جراحی دهان شسته نشود
– پس از یک روز از عمل، روزی ۳ مرتبه از دهان‌شویه (بهترین آن‌ها کلرهگزیدین است) استفاده شود
– مانند دندان طبیعی از ایمپلنت دندانی مراقبت شود چون پلاکت‌های میکروبی باعث عفونت لثه می‌شوند. مسواک زدن، کشیدن نخ دندان، استفاده از برسهای بین‌دندانی و استفاده از خمیردندان‌های مخصوص ایمپلنت ضروری است.
– در ۳ روز اول از کشیدن سیگار، خوردن قهوه و نوشیدن چای باید پرهیز کرد.
– سیگار، مواد مخدر و مشروبات الکلی ،موفقیت کاشت ایمپلنت را کاهش می‌دهند.

سوالاتی درباره ایمپلنت دندانی

وقتی دندان‌پزشک میان نگهداری و بازسازی دندان و کشیدن و جایگزینی آن با ایمپلنت ما را بر سر دو راهی قرار می‌دهد، چطور باید میان نگهداری یک دندان شدیدا آسیب‌دیده یا جایگزینی آن با ایمپلنت دندانی تصمیم بگیریم؟
اگر دندانی، هر چند از طریق انجام درمان های متعدد، قابل نگهداری با طول عمر منطقی باشد الویت با حفظ دندان است.
دندان به شدت تخریب شده در بد‌ترین حالت نیاز به مراحل درمانی زیر دارد: درمان ریشه، جراحی افزایش طول تاج، ترمیم تاج و روکش. معمولا بعد از شرح دادن این راه طولانی بلافاصله این سول را از بیمار می‌شنویم:
«دکتر! اگر قرار است من سه بار برای این دندان هزینه کنم بهتر نیست کمی بیشتر هزینه کنم و ایمپلنت کنم؟»
گران‌تر بودن یک روش درمانی لزوما به معنای بهتر بودن آن نیست. همانطور که هزینه تهیه یک چشم مصنوعی قطعا بسیار بیشتر از عینک طبی خواهد بود؛ اما برای جبران ضعف دید چشم، عینک زدن بهتر از تخلیه چشم واستفاده از چشم مصنوعی می‌باشد.

از طرفی ممکن است موفقیت درمان در هریک از سه مرحله این راه طولانی با ریسکهایی مواجه باشد؛ مثلا وجود قطعه شکسته‌شده‌ای از وسایل درمان ریشه قبلی که قابل خارج کردن نباشد (مرحله اول)، یا عدم وجود لثه کافی برای انجام جراحی افزایش طول تاج (مرحله دوم)، یاعدم وجود دیواره‌های تاجی قوی برای بازسازی تاج (مرحله سوم).
طبق قانون احتمالات ریسک شکست کل درمان از ضرب کردن میزان ریسک هریک از سه مرحله در هم حاصل می‌شود. در مواردی که حفظ یک دندان به شدت آسیب دیده، ریسک شکست بالا وغیر منطقی داشته باشد استفاده از ایمپلنت‌ ها، با توجه به میزان موفقیت بسیار بالای ان‌ها، منطقی‌تر است.

برخی دندان‌پزشکان پیشنهاد می‌کنند دندانی که قابل نگهداری نیست در همان جلسه کشیدن با ایمپلنت دندانی جایگزین شود. این طرح درمان نسبت به حالتی که ایمپلنت‌ پس از گذشت دو یا چند ماه از کشیدن دندان در آرواره قرار می گیرد، چه مزیتی دارد؟
هرکدام از این دو روش موارد کاربرد ویژه‌ای دارند ودر شرایط مناسب دستاوردهای درمانی بهتری خواهند داشت. مزایایی که برای گذاشتن ایمپلنت‌ همزمان با کشیدن دندان در نظر گرفته می‌شود شامل کوتاه‌تر کردن زمان درمان وهمچنین استفاده از خاصیت زایندگی سلولهای استخوان‌ساز موجود در حفره کشیدن دندان می‌باشد. اما اگر در حفره ناشی از کشیدن دندان عفونت وجود داشته باشد یا شکل واندازه آن متناسب با سطح مقطع دایره‌ای ایمپلنت‌ نباشد، بهتر است زمان کافی (معمولا حدود ۸ هفته) برای برطرف شدن عفونت یا پر شدن حفره با استخوان سپری شود و ایمپلنت‌ پس از آن کاشته شود. همچنین در نواحی که از لحاظ زیبایی اهمیت بیشتری دارند، مانند دندان‌های جلوی فک بالا، روش کاشت با تاخیر ممکن است زیبایی روکش نهایی را بهتر کند. زیرا ممکن است در چند ماه اول بعد از کشیدن دندان، بافت استخوان و لثه تحلیل رفته و موجب نمایان شدن فلز ایمپلنت‌ شوند؛ در صورتیکه در این زمان ایمپلنت‌ به استخوان جوش خورده و امکان جابجا کردن آن به نحوی‌که زیر حد جدید لثه قرار بگیرد وجود ندارد.

آنچه موجب تمایل بیشتر بیماران به کاشت فوری ایمپلنت‌ می‌شود این تصور اشتباه است که در این روش حفره کاشت ایمپلنت‌ کاملا آماده است و نیاز به دریل کردن استخوان نیست. در صورتی‌که بعد از کشیدن دندان، حفره ناشی از ان ممکن است شکلهای متنوعی داشته باشد و آماده کردن آن برای پذیرش ایمپلنت‌ کاملا استوانه‌ای، نه تنها نیاز به مراحل مختلف دریل کردن دارد بلکه از دریل کردن ساده در یک استخوان ترمیم شده حساستر است.
این عقیده که گذاشتن فوری ایمپلنت‌ مانع تحلیل استخوان ناشی از کشیدن دندان و حفظ بافت‌ها می‌شود تا حد زیادی درست است. اما همه تحقیقات علمی این موضوع را تایید نمی‌کنند. از طرفی صبر کردن تنها چند ماه برای رفع عفونت موجود یا ترمیم شدن لثه پوشاننده باعث کاهش چشمگیری در میزان استخوان نخواهد شد.
تصمیم گیری راجع به انتخاب هر یک از این دو روش را به درمانگر خود بسپارید. در بسیاری از موارد کاشت همزمان به سود شما خواهد بود و در مواردی دیگر تنها عجله‌ای غیر منطقی خواهد بود که دستاورد نهایی را به خطر خواهد انداخت.

از چه سنی می‌توان برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته از درمان ایمپلنت‌ استفاده کرد؟ آیا باید تا سن بلوغ و تکمیل فرایند رشد آرواره‌ها صبر کرد؟
در اکثر موارد همینطور است. در موارد خاصی نظیر اطفال مبتلا به بعضی سندروم‌های خاص که در آن‌ها طفل دچار بی‌دندانی زودرس می‌گردد، پس از بررسی فراوان و با همکاری یک تیم از متخصصین دندان‌پزشکی و پزشکی تصمیم به انجام درمان در کودکی گرفته می‌شود.

مراقبت های بعد از ایمپلنت

به پیچ ساخته شده از جنس تیتانیوم گفته می شود که در استخوان فک کاشته و جایگزین دندان از دست رفته می شود؛ پس از جایگذاری ایمپلنت دندانی طی روندی که یکپارچگی استخوانی (osseointegration) نام دارد محکم به استخوان جوش می خورد سپس روکش یا دست دندان بر روی ایمپلنت دندانی متصل می شود.

اجزای تشکیل دهنده

- فیکسچر (ریشه)

 - آباتمنت (تاج)

این روش حداکثر زیبایی و جویدن را به شما هدیه می کند و نیاز به تراش دندان های مجاور ندارد و درست مثل یک دندان که ریشه داردعمل می کند و به شما آرامش و راحتی را بر می گرداند.

ایمپلنت ها به جای دندانی که از بین رفته اند جایگزین می شوند . این دندان ها مثل دندان های دائمی شما زیبایی مطلوبی دارند و شما از اینکه دوباره چندین دندان خود را بدست آورده اید راضی خواهید بود و لبخند شما زیبا تر از گذشته خواهد شد .

• و در مواردی که کل دندانها را نداشته باشید و امکان استفاده از این روش درمانی موجود نباشد، می توان با قرار دادن ۴ یا ۵ ایمپلنت از آنها به عنوان پایه دست دندان استفاده کرد تا دیگر دست دندان شما در دهانتان جابه جا نشود و احساس راحتی بیشتری داشته باشید.

مزایای ایمپلنت

مزایای استفاده از ایمپلنت نسبت به دست دندان متحرک و یا پروتز ثابت

از هر زاویه ای که شما به این موضوع بنگرید، ایمپلنت بهترین انتخاب برای جایگزینی دندانهای از دست رفته شما است.

• زیبایی :ایمپلنت کاملا شبیه دندان خودتان خواهد بود وازآنجائیکه بااستخوان فک درگیرمی شود، مانع از تحلیل استخوان و لثه می شود که در سایه روشهای قبلی ( دست دندان و یا بریج) از عوارض این درمانها می باشد . به هر حال کسی متوجه نخواهد شد که شما یک دندان جایگزین دارید.

• حفظ ساختمان دندانهای مجاور : در این روش دندانهای مجاور تراشیده نمی شوند و دچار پوسیدگی های بعدی نخواهند شد.

• اعتماد به نفس : به طور یقین با استفاده از ایمپلنت احساس بهتری نسبت به خود، خنده و صحبت کردنتان دارید

• قابل اعتماد: درصد موفقیت ایمپلنت های دندانی بسیار بالا است ، و بهترین انتخاب برای جایگزینی دندان از دست رفته شما است. و بر خلاف ادعاهای خلاف واقع گذشته در این رابطه، درصد موفقیت درمان نسبت به سایر روشهای جایگزینی دندان، بسیار بالاتر است و از آنجا که بدنه ایمپلنت از تایتانیوم خالص ساخته می شود، واکنشی بصورت رد پیوند وجود نخواهد داشت .

پروتزهای ثابت که به آن روکش دندانی هم می‌گوییم، علاوه بر تامین استحکام برای ساختار از دست رفته دندان، زیبایی یک دندان سالم را نیز تامین می‌کند زیرا می‌تواند دندان‌های دچار شکستگی‌های مادرزادی، دندان‌هایی که اندازه‌های کوچک‌‌تر یا نامتناسب با دندان‌های دیگر دارند و نیز بدرنگی‌های دندان‌ها را هم اصلاح كند اما از دیدگاه درمانی، دندان‌هایی که دیواره آن شکسته، مقدار زیادی از ساختار آنها به دلیل پوسیدگی از بین رفته یا به دلیل عصب‌کشی یا نازک شدن جداره، احتمال شکستن آنها زیاد است با روکش‌هایی به شکل دندان ترمیم و بازسازی می‌شوند.

انواع روکش ها

روکش‌ها  2 نوعند

1- نوع متداول کروم – پرسلن    این نوع دارای شاسی فلزی تیره بوده و روی فلز پرسلن یا چینی طراحی شده است.

2- زیرکونیوم – پرسلن   که فلز زیرکونیوم همرنگ دندان بوده و روی آن پرسلن یا چینی قرار گرفته  شفافیت رنگ بیشتری دارد و به علت طراحی با کامپیوتر بجای نوع بالا که با دست ساخته می شود فیتنس و انطباق بهتری دارد.

مراقبتهای بعد از جراحی

اولین اقدام پس از کاشت ایمپلنت، بهره‌گیری از راهکارهایی برای کنترل عفونت و کاهش درد ناشی از جراحی است.

مراقبت‌های هفته اول بعد از جراحی شامل مراقبت‌های معمول زخم دهان، استفاده از دهان‌شویه بخصوص دهان‌شویه‌های ضد‌عفونی‌کننده (مانند کلر هگزیدین)، خودداری از جویدن غذا و مصرف غذاهای نرم، استفاده از داروهای ضددرد و آنتی‌بیوتیک، مصرف نکردن سیگار و مسواک‌ زدن

مهم‌ترین نکته‌ای که پس از کاشت ایمپلنت باید مورد توجه قرار بگیرد، تمیز کردن دندان متصل شده به ایمپلنت است که برای این منظور حتما باید علاوه بر مسواک از نخ دندان نیز استفاده شود.

عوارض

عوارض اولیه پس از جراحی نصب ایمپلنت مانند سایر جراحی‌هاست که شامل درد، تورم و احساس سوزش در محل جراحی می‌شود، اما در صورت توجه‌نکردن ساختار فک و محل قرارگیری سینوس‌ها‌ از سوی دندانپزشک، ایمپلنت ممکن است وارد فضای سینوس شود که علاوه بر درد و تورم منجر به سینوزیت حاد نیز می‌شود.

ایمپلنت در فک پایین نیز در محل جراحی ممکن است به عصب این ناحیه صدمه بزند که علائم آن به صورت بی‌حسی لب پایین و چانه و حتی گاهی درد‌های غیرعادی تظاهر پیدا می‌کند. در مواردی، اگر صدمه شدید باشد عارضه بی‌حسی غیر قابل بازگشت و نیازمند جراحی‌های میکروسکوپیک برای پیوند عصب خواهد بود.

درد پس از جراحی

باید توجه داشت که پدیده درد پس از جراحی در افراد مختلف بسته به آستانه تحریک و تحمل هر شخص، متفاوت است. بر این اساس، نمی‌توان در مورد میزان درد پس از هر جراحی از جمله جراحی کاشت دندان یک حکم کلی صادر کرد.

عوامل جسمی و همچنین روانی در بروز شدت درد بسیار موثر تلقی می‌شود و میزان نیازمندی به داروهای ضد درد و گاهی آرامبخش را در افراد گوناگون، متفاوت می‌سازد.

شدت درد و تورم بعد از عمل کاشت ایمپلنت به عوامل مختلفی از جمله نحوه جراحی از سوی جراحان، دستکاری نسوج نرم و سخت، برندگی و میزان استهلاک ابزار و دریل‌های جراحی و… بستگی دارد. در بعضی موارد نیز بیماری‌های سیستمیک و عادات خاص بیمار، موجب شکست در موفقیت کاشت دندان می‌شود.

مهم‌ترین این عوامل شامل بیماری دیابت پیشرفته و غیر کنترل شده، کمبود قدرت دفاعی بدن، سرطان‌های ناحیه دهان یا نواحی دیگر بدن که موجب تضعیف قدرت دفاعی شده باشد، شیمی‌درمانی نزدیک به زمان جراحی ایمپلنت، پوکی شدید استخوان، اختلالات شدید ریوی، کلیوی و کبدی، اختلالات خونی و انعقادی، استفاده بیش از حد از دخانیات و سیگار، بیماری‌هایی نظیر پارکینسون شدید و نیز اختلالات روانی می‌شود.

آیا پوکی استخوان و دیابت مانع انجام درمان ایمپلنت دندان است؟

برای چه کسانی نمی‌توان ایمپلنت دندانی گذاشت؟ آیا پوکی استخوان و دیابت یا سن بالا می تواند مانعی برای انجام درمان ایمپلنت باشند؟

تقریبا تمام افرادی‌که مانعی برای انجام یک جراحی ساده داخل دهانی ندارند می‌توانند ایمپلنت دریافت کنند. موارد معدودی نظیر بیماری عفونی فعال، بیماری قلبی کنترل نشده، اختلالات انعقادی درمان نشده و… سبب محرومیت از ایمپلنت دندانی خواهند شد. بیشتربیماران راجع به تاثیر پوکی استخوان ودیابت بر موفقیت ایمپلنت چیزهایی شنیده یا خوانده‌اند و در هنگام مراجعه نگرانی خود را در این‌باره بیان می‌کنند. این موارد منع مطلقی برای ایمپلنت نیستند وایمپلنت گذاشتن، با صلاحدید درمانگر و رعایت نکات احتیاطی در بسیاری از بیماران ممکن است.
حتی بیمارانی که در گذشته تحت اشعه درمانی یا شیمی درمانی هم قرار گرفته‌اند با ضوابط خاصی قادر به دریافت ایمپلنت خواهند بود. مهم این است که بیمار تمامی نکات مربوط به سابقه پزشکی خود را در اختیار درمانگر قرار دهد. ممکن است هرگز به ذهن بسیاری از بیماران نرسد که عادت دندان‌قروچه یا سیگار کشیدن ممکن است چه تاثیر سوئی بر بقای ایمپلنت‌ها داشته باشد و یا مصرف روزانه آسپرین چه اختلالاتی در روند کنترل خونریزی حین جراحی ایجاد خواهد کرد. در عوض این سوال را به کرات از بیماران می‌شنویم: ایا در سن من امکان انجام ایمپلنت هست؟
یا: این دندان من که ده سال پیش کشیده شده است هنوز قابل جایگزینی با ایمپلنت هست یا نه؟
یک فرد کاملا مسن اما از لحاظ عمومی سالم، به راحتی ایمپلنت دریافت خواهد کرد و دندانی که چند دهه پیش کشیده شده اما استخوان کافی یا امکان بازسازی استخوان را داشته باشد، هیچ فرقی با دندانی که به تازگی کشیده شده نخواهد داشت.
علاوه بر سابقه پزشکی نکات مربوط به سلامت روانی وخصوصیات شخصیتی نیز در تصمیم گیری راجع به درمان ایمپلنت موثر هستند. افرادی که به خاطر افسردگی حاد، نداشتن انگیزه کافی، مشغله کاری بیش از حد و… امکان انجام مراقبت‌های بهداشتی روزانه و مراجعات دوره‌ای منظم را ندارند، کاندید مناسبی برای دریافت ایمپلنت نخواهند بود.
ایمپلنت یک تیغ دو دم هست. برای بسیاری از افراد بهترین درمان و برای برخی نیز بد‌ترین درمان محسوب می‌شود.

آیا کسانی که استخوان شدیدا تحلیل رفته دارند هم نمی‌توانند ایمپلنت بگذارند؟ بحث پیوند استخوان از ناحیه لگن یا دنده چقدر صحت دارد؟

پاسخ: در مواردی‌که استخوان فک در اثر تصادف، تومور‌ها و یا استفاده طولانی مدت از دست دندان‌های متحرک نامناسب دچار تحلیل‌های بسیار پیشرفته شده باشد، بازسازی استخوان با مواد مصنوعی یا برداشت محدود استخوان از منابع داخل دهانی ممکن نیست و درمانگر ناچار به برداشت استخوان وسیع‌تر از منابع خارج دهان نظیر دنده یا لگن می‌شود. این موارد در درصد ناچیزی از بیماران لازم است ومعمولا به‌عنوان آخرین راه حل در نظر گرفته می‌شود.

آیا ممکن است ایمپلنت‌ های دندانی عفونت کنند؟

ایمپلنت دندانی یکی از تازه‌ترین درمان‌های دندان‌پزشکی است که انقلابی در این حوزه ایجاد کرده است و بسیاری از ناممکن‌ها را ممکن ساخته است. این درمان به همان اندازه که تازه و راهگشاست، در پشت سر خود ابهامات و سوالات زیادی را در ذهن ایجاد کرده است. متاسفانه بسیاری از بیماران در عوض مراجعه و سوال از دندان‌پزشکان، پاسخ سوالات و ابهامات خود را در میان تجربه‌ها، شنیده‌ها و تفسیرهای مردم عادی جستجو می‌کنند. احتمالا به همین دلیل است که شایعات زیادی در پشت سر این درمان شکل گرفته که هر روز بر تعداد آنها افزوده می‌شود.
بنا داریم در مجموعه‌ای از پرسش‌ها و پاسخ‌ها، به بسیاری از سوالات و ابهامات شما درباره این درمان پاسخ دهیم.
ذکر این نکته لازم است که هر یک از سوالات طرح شده در این گفتگو خود می‌تواند مبنای نگارش چندین مقاله باشد اما سعی شده پاسخ به سوالات تا حد ممکن ساده، کوتاه و کاربردی باشد. به همین دلیل ممکن است شما نتوانید پاسخ کامل خود را در متن این مطلب بیابید و لازم باشد برای دریافت توضیحات بیشتر و کامل‌تر به مرکز ایمپلنت خود مراجعه کنید.

سوال ۱: یکی از بزرگ ترین دغدغه‌ها و نگرانی مردم درباره درمان ایمپلنت دندانی، احتمال عفونت آن است. احتمال چنین اتفاقی چقدر است و اصلا ریشه ترس مردم درباره عفونت ایمپلنت از کجاست؟

ترس از عفونت که شاید بتوان آن را نوعی فوبیا (ترس بیش از حد وغیر منطقی) نامید مختص جراحی ایمپلنت نیست. بسیاری از افرادی که تحت انواع جراحی‌های دهانی قرار می‌گیرند این دغدغه را دارند و در اثرهمین وسواس تمام پدیده‌های طبیعی بعد از جراحی را نشانه‌ای از عفونت می‌دانند. در صورتی‌که هر تورمی، آبسه و هر ترشحی، چرک نیست. عفونت از ابتدای تاریخ تهدید مرگباری برای بشر بوده و تنها حدود یک قرن است که به صورت یک مشکل قابل کنترل در آمده است. شاید همین، دلیل نهادینه شدن این ترس در ناخودآگاه افراد باشد.
از طرفی اصطلاح رایج «عفونت کردن ایمپلنت» معمولا اشاره به تمام موارد شکست زود هنگام ایمپلنت (با انواع دلایل واقعی) دارد. به‌عنوان مثال اگر ابعاد استخوان در محل کاشت ایمپلنت کافی نباشد جراح می‌بایست قبل یا حین کاشت ایمپلنت، استخوان از دست‌رفته را بازسازی نماید؛ به نحوی که ایمپلنت در تمام طول خود در محاصره دیواره‌های استخوانی باشد. اگر به هر دلیل این بازسازی انجام نشود ایمپلنت به استخوان جوش نخورده وهرگز اماده روکش گذاشتن نخواهد شد. ممکن است در این حالت ایمپلنت لق شده و نیاز به خارج کردن آن پیدا شود.

ایمپلنتی که به صورت مطلوب با استخوان جوش خورده هم از شکست مصون نیست. روکش‌های ایمپلنت باید طوری ساخته شوند که در تمام حرکات فکی نیرویی حساب شده و مناسب تحمل پایه ایمپلنت، به آن وارد کنند. در غیر این صورت ممکن است در حین جویدن فشار بیش از حد از روکش به پایه ایمپلنت واستخوان اطراف آن وارد بیاید. در نتیجه استخوان اطراف ایمپلنت تحلیل رفته و ایمپلنت لق شود. این دو حالت شکست، علت‌های کاملا متفاوتی دارند اما معمولا تنها برداشتی که فرد ازاین اتفاقات ناخوشایند دارد این است که «ایمپلنت من عفونت کرد و دکترم آن‌را خارج کرد.»
اما موارد عفونت واقعی ایمپلنت بسیار ناچیز بوده و چالشی در درمان‌های ایمپلنت محسوب نمی‌شوند.

سینوس لیفت چیست؟

سینوس لیفت یک جراحی بازسازی است. در شرایطی که سینوسها به علت مدت بی دندانی به سمت پایین حرکت می کنند و  استخوان را از بین می برند و استخوان دارای طول کافی برای قرارگیری ایمپلنت نمی باشد،

جراحی سینوس لیفت با بالا بردن سینوس به سمت بالا و پر کردن آن فضا با پودر استخوان به تشکیل استخوان در آن ناحیه کمک میکند و بستر را جهت قرار گیری ایمپلنت با طول مناسب فراهم می نماید.

آیا کاشت ایمپلنت نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد؟ 

نه خیر، کاشت ایمپلنت به جز موارد اندک یک جراحی سرپایی در مطب دندانپزشکی است. 

آیا ایمپلنت دندانی مانند دندان طبیعی حس دارد؟ 

با توجه به اینکه عصبی وارد ایمپلنت نمی شود در نتیجه حس گرما سرما و درد مانند دندان طبیعی ندارد اما چون ایمپلنت در استخوان قرار می گیرد و استخوان نیز زنده است در نتیجه حس فشار را می تواند احساس کند و همچنین درد را می تواند در لثه اطاف تجربه کند.

آیا ایمپلنت نیز مانند دندان جرم میگرد و نیاز به جرم گیری دارد؟ 

بله هر آنچه که داخل دهان قرار گیرد به علت بزاق، مواد غذایی و پلاک موجود در دهان جرم میگیرد. به همین علت ایمپلنت ها نیز مانند دندان طبیعی نیاز به مراجعات دوره ای جهت چک آپ و جرمگیری دارد.

آیا امکان جایگزینی ایمپلنت از دست رفته وجود دارد؟ 

درصد موفقیت ایمپلنت حدود ۹۸% است ولی در شرایطی که ناموفق باشد معمولا امکان جایگزینی مجدد ایمپلنت از دست رفته با یک ایمپلنت دیگر و معمولا همراه با بازسازی استخوان وجود دارد.

آیا عکس خاصی برای ایمپلنت مورد نیاز است؟ 

برای بررسی دقیقتر استخوانی که برای قرارگیری ایمپلنت در نظر گرفته می شود از CBCT استفاده می شود. (عرض و ارتفاع استخوان را به صورت مقطع نشان میدهد.)

آیاسابقه جراحی لثه مانعی برای درمان ایمپلنت است؟ 

در صورتیکه بیماری لثه فعال وجود نداشته باشد و قبلا جراحی لثه(البته نه جراحی افزایش طول تاج جهت روکش) انجام شده باشد و بیماری از بین رفته و لثه ها ترمیم شده باشند، مانعی جهت درمان ایمپلنت نمی باشد.

البته در این افراد ریسک اینکه ایمپلنت ها دچار پری ایمپلنتایتیس (بیماری لثه ایمپلنت) شوند از بقیه افراد بیشتر است.

و این افراد به پری ایمپلنتایتیس مستعدترند. 

آیا امکان اتصال دندان طبیعی به ایمپلنت (بریج) وجود دارد؟ 

قطعا نه خیر.

امکان اتصال دندان طبیعی به ایمپلنت به علت تفاوتهای ساختاری ایندو به هیچ وجه وجود ندارد.

در اوایل ابداع ایمپلنت ها که این موارد انجام میشد متوجه شدند که با این عمل هم ایمپلنت و هم دندان به مخاطره میافتند.

به این ترتیب که به طور مثال اگر یک فضای بی دندانی به اندازه دو دندان داریم، قطعا باید دو ایمپلنت کاشته شود و امکان این وجود ندارد که یک ایمپلنت گذاشته شود و فضای بی دندانی بی ایمپلنت و دندان توسط بریج(اتصال این دو بهم) پر شود.

چه مدت بعد از کشیده شدن دندان برای جایگزینی با ایمپلنت وقت داریم؟ 

تا حدود شش ماه بعد بهترین زمان جایگزینی است.

زیرا در صورت طولانی شدن زمان پس از کشیدن دندان، دندانهای اطراف و مقابل به سمت ناحیه بی دندانی حرکت میکنند و نظم دندانها بهم می خورد، در ضمن استخوان ناحیه که بستر ایمپلنت است به دلیل از دست رفتن دندان شروع به تحلیل میکند.

هزینه های ایمپلنت شامل چه مواردی می شود؟

برای هر بیمار در شرایط معمول ( بدون در نظر گرفتن نیاز به قطعات بیشتر در موارد پیچیده تر) پنج قطعه ایمپلنت لازم است.

دو عدد از این قطعه ها در دهان بیمار برای همیشه قرار میگیرند(فیکسچر و اباتمنت).

قطعات دیگر برای فرم دادن لثه و قالبگیری می باشند.

در نتیجه هزینه هر واحد ایمپلنت به تفکیک شامل:

• هزینه جراح
• هزینه متخصص پروتز

هزینه لابراتوار پروتز و هزینه قطعات مصرفی می باشد.

هزینه قطعات ایمپلنتی در هر سیستم ایمپلنت منحصر به خود آن سیستم و کارخانه سازنده می باشد.

جهت انجام ایمپلنت باید به چه پزشکی مراجعه کنید؟

درمان ایمپلنت بهتر است توسط تیم پزشکی شامل متخصص جراحی و متخصص پروتز انجام شود.

زیرا درمان ایمپلنت شامل دو مرحله درمانی کاشت ایمپلنت در استخوان فک و گذاشتن پروتز روی ایمپلنت کاشته شده بعد از گذشت چند ماه است.

در نتیجه مرحله اول کاشت به دلیل وجود ریزه کاریهای متعدد از جمله محل ایمپلنت در استخوان، نحوه قرار گیری ایمپلنت نسبت به دندانهای مجاور و همچنین دندانهای فک مقابل، جهت و زاویه قرارگیری در استخوان که بسیار اهمیت دارد.

محل قرارگیری ایمپلنت نسبت به ارگانهای مهم در هر دو فک از جمله کانال عصبی و سینوسها، که همه این موارد صد در صد در نتیجه نهایی تاثیر دارند باید توسط یک فرد متخصص جراحی انجام شود. مرحله دوم که پروتز نامیده می شود نیز در واقع حاصل نهایی صبر و زحمت چندیدن ماهه تا رسیدن به این مرحله است و آنچه است که در دهان نمایان میشود و خود فرد و بقیه افراد آن را مشاهده میکنند.

در این مرحله نیز علاوه بر اهمیت در زیبایی و نحوه دیده شدن دندان، قابلیت تمیز کردن آن، نحوه قرارگیری آن به طریقی که کمترین فشار به پایه های ایمپلنتی وارد شود و مواردی که در ماندگاری ایمپلنت تاثیر دارد قابل تامل هستند و بدینن ترتیب بهتر است توسط مرکز ایمپلنت این عمر یعنی متخصص پروتز انجام شود.

پروتز دندان علاوه بر علم به هنر نیز نیاز دارد تا بتواند متناسب با بقیه دندانهای فرد و اجزا صورت حداکثر زیبایی را به فرد بدهد. که این موضوع بویژه در دندانهای قدامی و تا کرسی کوچک اول بیشتر حائز اهمیت است.

به ازای هر دندان چند ایمپلنت مورد نیاز است؟

دندانهای انسان دارای تعداد ریشه های متفاوتی با یکدیگر هستند.

• دندانهای قدامی و کرسی های کوچک فک پایین یک ریشه
• کرسی های کوچک فک بالا و کرسی های بزرگ فک پایین دو ریشه
•  کرسی های بزرگ فک بالا سه ریشه دارند.

ایمپلنت در واقع جایگزین ریشه دندان می شود. اما زمان کاشت ایمپلنت

حداکثر برای هر دندان یک عدد ایمپلنت کاشته می شود.
برای یک دندان از دست رفته یک ایمپلنت.

برای دو دندان از دست رفته قطعا دو ایمپلنت.

ولی برای سه دندان از دست رفته با توجه به قطر و طول ایمپلنت های قابل کاشت دو یا سه ایمپلنت مورد نیاز است.

در صورتیکه استخوان موجود ضعیف باشد یا قطر و طول ایمپلنت ها کم باشد به ازای هر دندان :یک ایمپلنت

در صورت مناسب بودن استخوان و قطر و طول ایمپلنت های قابل کاشت، برای سه دندان از دست رفته دو ایمپلنت کاشته می شود.

تعداد ایمپلنت لازم برای بازسازی کامل فک بالا با پروتز ثابت چند عدد است؟ 

حداقل تعداد دندان جهت بازسازی کامل فک بالا به صورت پروتز ثابت هشت عدد است.

یعنی در صورتی که فرد فک بالای کاملا بی دندان داشته باشد، معمولا با هشت عدد ایمپلنت می تواند صاحب پروتزی شود که  مشابه دندانهای طبیعی فرد در دهان او ثابت می شود و قابل دراوردن توسط بیمار نمی باشد.

تعداد ایمپلنت لازم جهت باز سازی کامل فک پایین با پروتز ثابت چند عدد است؟ 

حداقل تعداد برای فک پایین شش عدد است ولی معمولا تا هشت عدد نیز مورد نیاز است.

تعداد ایمپلنت لازم جهت اوردنچر متکی بر ایمپلنت فک بالا چند عدد است؟

حداقل ایمپلنت لازم جهت پروتز متحرک متکی بر ایمپلنت چهار عدد است.توضیحات بیشتر در قسمت اوردنچر

تعداد ایمپلنت لازم جهت اوردنچر متکی بر ایمپلنت فک پایین چند عدد است؟ 

حداقل ایمپلنت لازم جهت پروتز متحرک متکی بر ایمپلنت فک پایین دو عدد است ولی تعداد معمول ایمپلنت لازم بین دو الی چهار عدد است که تعداد را عواملی مثل میزان استخوان از دست رفته و با دندانی یا بی دندانی فک مقابل تعیین میکند.

فاصله زمانی کشیدن دندان تا کاشت ایمپلنت چقدر است؟

در صورتی که دندان کشیده شود و همزمان کاشت ایمپلنت انجام نشود، حداقل به مدت دو ماه فاصله زمانی لازم است تا در محل  دندان کشیده شده استخوان تشکیل شود.

ایمپلنت می تواند همزمان با کشیدن دندان جایگزین شود.، که البته شرایط خاص خود را دارد.

از جمله :

• دندان مورد نظر عفونی نباشد
• فطر ریشه دندان و  تعداد ریشه های دندان مذکور
• استخوان موجود در فک بویژه به صورت طولی
• نزدیک بودن یا نبودن ریشه دندان به سینوس.

پس از از دست رفتن دندان در صورت عدم جایگزینی سریع با ایمپلنت امکان تحلیل استخوان و کاهش توانایی جویدن و کج شدن دندانهای کناری است. اگر گذاشتن با تاخیر ایمپلنت پیشنهاد می شود ایمپلنت های کوچکتر و استوانه ای به دلیل در دسترس بودن استخوان کمتر استفاده می شود.
مکان گذاشتن ایمپلنت دندان و نوع سیستم مناسب تنها بوسیله معاینه ای که دندانپزشک انجام میدهد با در نظر گرفتن سایر شرایط قابل بیان است.

میزان حجم و دانسیته استخوان فک، تعداد و موقعیت و استحکام دندانهای طبیعی فرد، شرایط لثه، شرایط و تعداد دندانهای فک مقابل از عوامل مهم حین معاینه است.

مرحله دوم درمان ایمپلنت دندان:

بعد از سه الی شش ماه مرحله دوم درمان ایمپلنت آغاز می شود که همان مرحله پروتز است.

پروتز می تواند به صورت ثابت یا همان روکش روی فیکسچر باشد(پروتز ثابت) و طی حدود چهار جلسه قالب گیری از ایمپلنت و امتحان، روکش تحویل بیمار شود.
یا به صورت متحرک باشد. ایمپلنت ها می توانند به صورت پایه هایی برای پروتز متحرک نیز به کار روند، که پروتز متحرک به صورت  دگمه فشاری روی آنها قرار میگیرد و محکمتر از حالت عادی در داخل دهان قرار میگیرد. 

آیا ایمپلنت دندانی محدودیت سنی دارد؟

افرادی که رشد فکی آنها کامل شده باشد، که حدود هجده الی بیست سال به بالا است. تا هر سنی می توان برای فرد ایمپلنت کار کرد

در صورتی که از لحاظ شرایط پزشکی و روانی سالم باشد و دارای توان بدنی کافی برای تحمل جراحی باشد. در برخی بیماریهای مزمن مثل فشار خون و یا دیابت در صورتی که کنترل شده باشند با نظر جراح می توان ایمپلنت کار کرد.

آیا می توان برای افراد سیگاری ایمپلنت گذاشت؟

مضرات سیگار بر کسی پوشیده نیست. سیگار باعث کاهش خونرسانی لثه و استخوان می شود و درنتیجه درصد موفقیت ایمپلنت را حدود ۵% کاهش می دهد، البته این مورد بیشتر شامل افراد heavy smoker می باشد.

به هر حال در صورتیکه سیگار از یک یا دو هفته قبل از جراحی تا زمان ترمیم محل جراحی(حدود چند هفته) بعد قطع شودنتیجه بهتری بدست میاید.

ایمپلنت دندانهای جلو راحتتر است یا دندانهای آسیا؟ 

از لحاظ نبود محدودیت آناتومیک از جمله سینوس و عصب در قسمت جلو فک، مراحل کاشت به ظاهر راحتتر است. اما تبحر فرد عمل کننده (متخصص جراحی و پروتز) در دندانهای جلو بسیار مهم است زیرا ملاحظات زیبایی فاکتور کلیدی در ایمپلنت های جلو هستند.

عوامل مهمی که به تبحر دندانپزشک بسیار وابسته اند:

• محل قرار گیری
• عمق قرار گیری
• زاویه ایمپلنت و مدیریت پروتز 

ایمپلنت دندان بهتر است یا بریج؟

قطعا ایمپلنت درمان ارجح است. با اینکه ممکن است به نظر بیاید که درمان با ایمپلنت هزینه بیشتری دارد ولی در طول زمان به طور قطع درمان ارزانتری برای فرد است، زیرا :

• دندانهای مجاور فرد را دست نخورده نگه می دارد و از تحلیل استخوان نیز جلوگیری میکند.
• با تراش دندانهای مجاور کم کم آنها نیز مستعد پوسیدگی می شوند و در طول چندین سال یک یا چند عدد از دندانهای پایه از بین می روند و طول ناحیه بی دندانی بلندتر می شود و همچنین در طول زمان استخوان ناحیه بی دندانی نیز تحلیل می رود. در حالیکه با جایگزینی ناحیه بی دندانی با ایمپلنت دندانهای مجاور آسیب نمی بینند و استخوان آن ناحیه نیز از بین نمی رود.

چه مدت پس از جراحی ایمپلنت می توان دندان دار شد؟

• ایمپلنت بعد از کاشته شدن در فک حدود ٣-۶ماه زمان لازم براى رشد و ترمیم استخوان اطراف ایمپلنت است.
• جوش خوردن استخوان به ایمپلنت اصطلاحا” استئواینتگریشن نامیده می شود.

زمان استئواینتگریشن به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله:

• ایمپلنت در کدام فک کاشته شده است، فک بالا یا فک پایین،
• در ناحیه جلو فک(قدام) یا عقب (خلف) ،
• آیا همزمان با کشیدن دندان ایمپلنت کاشته شده یا حدافل بین این دو، فاصله زمانی دو، سه ماهه بوده.
• آیا جراحی سینوس لیفت یا پیوند استخوان انجام شده است یا نه؟

تنها در شرایط بسیار بد استخوانی ابتدا جراحی های بازسازی انجام شده و بعد از شش ماه جراحی کاشت ایمپلنت انجام می شود،در اکثر اوقات جراحی های بازسازی همراه با کاشت ایمپلنت انجام می شوند و فقط طول مدت استئواینتگریشن بیش از حالت عادی است.

مراحل انجام درمان ایمپلنت:

• جراحی و کاشت ایمپلنت
• فاصله زمانی سه الی شش ماه جهت استئواینتگریشن
• شروع مرحله پروتز و گذاشتن دندان

انتخاب نوع ایمپلنت بر چه اساسی است؟

علاوه بر انتخاب نوع ایمپلنت توسط بیمار بر اساس کشور سازنده و قیمت، هنگام انتخاب ایمپلنت فاکتور های زیر در نظر گرفته می شود:

• میزان استخوان در دسترس
• میزان استحکام استخوان و زمان گذاشتن ایمپلنت.
• اگر استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت در دسترس نباشد می توان در شرایط خاص مقداری استخوان برگرفته از نقاط دیگر پیوند زد.
• همچنین بر حسب میزان سختی استخوان انواع پیچ دار و بدون پیچ ایمپلنت انتخاب می شود.

بنابراین فاکتورهایی بیش از انتخاب بیمار در این موضوع دخیل است.

ایمپلنت فوری یا fresh socket چیست؟

ایمپلنتی که بلافاصله بعد از کشیدن دندان در جای آن قرار می گیرد.

البته این عمل همیشه قابل انجام نیست و مواردی مثل:

• قطر ریشه دندان
• تعداد ریشه های دندان
• وجود یا عدم وجود عفونت لثه یا ریشه
• نزدیکی به سینوس و یا عصب همهگی عوامل تعیین کننده در امکان یا عدم امکان ایمپلنت فوری هستند.

افرادی که مناسب دریافت ایمپلنت نیستند

افراد بسیار جوانی که فک آنها به حد کافی رشد نکرده است؛ بانوان باردار؛ افراد سیگاری (کشیدن سیگار باترمیم طبیعی بافت های بدن تداخل می کند و احتمال موفق بودن ایمپلنت ها را کاهش میدهد ) ؛ افراد الکلی یا معتاد؛ افرادی که پرتو درمانی در ناحیه سر و گردن داشته اند؛ افرادی که بیماری های مزمن مثل فشار خون بالا، دیابت ، هموفیلی و بیماری های بافت همبند داشته اند؛ افرادی که داروهای خاصی مثل استروئید و کورتن استفاده می کنند؛ افرادی که دندان قروچه دارند، می باشند که احتمال شکست ایمپلنت در این افراد زیاد است.
هنگام انتخاب ایمپلنت میزان استخوان در دسترس، میزان استحکام استخوان و زمان گذاشتن ایمپلنت در نظر گرفته می شود. اگر استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت در دسترس نباشد می توان در شرایط خاص مقداری استخوان از نقاط دیگر بدن را به استخوان فك پیوندزد. بر حسب میزان سختی استخوان انواع ایمپلنت پیچ دار و بدون پیچ انتخاب میشود. هم چنین ایمپلنت می تواند بلافاصله پس از از دست رفتن دندان و کشیدن آن یا پس از زمان طولانی ترمیم، جایگزین شود. 
مکان گذاشتن ایمپلنت و نوع سیستم مناسب تنها بوسیله معاینه ای که دندانپزشک انجام میدهد با در نظر گرفتن سایر شرایط قابل بیان است. میزان حجم و استحكام استخوان فک، تعداد ، موقعیت و استحکام دندانهای طبیعی فرد، شرایط لثه، شرایط وتعداد دندانهای فک مقابل از عوامل مهم انتخاب نوع ، تعداد و محل جاگذاري ايمپلنت است.
در صد موفقیت انجام ایمپلنت به عوامل مختلفی بستگی دارد که در بیماران مختلف متفاوت است. حتی این مسئله در مورد ایمپلنت فک بالا و پایین نیز تفاوت دارد. به طورمتوسط میزان موفقیت ایمپلنت دندانی ۹۵% گزارش شده است.
ایمپلنت دندانی که جایگزین ریشه دندان می‌گردد دارای شیارهای ظریفی بر روی سطوحش می‌باشد که در استخوان فک پیچ می‌گردد ،ایمپلنت در داخل حفره‌ای که توسط دریل ایجاد شده استقرار می‌یابد. اصلی‌ترین هدف در نصب یک ایمپلنت رسیدن به یک اتصال فوری به استخوان اطراف آن می‌باشد. این امر یک پایداری اولیه را به وجود خواهد آورد که با گذشت زمان به وسیله افزایش بیشتر توده استخوانی بر روی سطوح شیارهای ایمپلنت محکمتر خواهدگردید.اگر یک ایمپلنت به صورت محکم با استخوان اطراف خود تثبیت نشود سرانجام شل خواهد شد و قادر نخواهد بود دندان جایگزین شده را حمایت نماید. 
درصد میزان موفقیت در ایمپلنت های دندانی به موارد زیر بستگی دارد :
الف- بیمار ب- دندانپزشک ج- ایمپلنت د- مراقبت های بعدی 
الف) بیمار بایستی کاندید مناسبی طبق مطالب پیش گفته برای انجام ایمپلنت باشد.
ب) دندانپزشکی که ایمپلنت را انجام می دهد باید دوره های لازم را دیده باشد و مهارت و تجربه کافی در انجام جراحي ایمپلنت داشته باشد ،همچنین تمام شرایط بیمار از نظر سلامت بدن و فاکتوهای مهم داخل دهانی را ارزیابی کند و با رعایت اصول کنترل عفونت مبادرت بر انجام عمل ایمپلنت نماید.
ج) فاکتور مهم دیگر در مورد میزان موفقیت ایمپلنت مخصوصا در دراز مدت خود ایمپلنت می باشد .امروزه شرکت های سازنده ایمپلنت بسیار زیاد و متنوع هستند .قیمتهای ایمپلنت بسیار متنوع است و هر کدام از کمپانیهای سازنده روی نکاتی تاکید دارند که در ساخت ایمپلنت از آن بهره جسته اند. دندانپزشک با توجه به بودجه بیمار ، مسائل تکنیکی و مزیت های ایمپلنت در محدوده قیمت مورد نظر ، مبادرت به انتخاب یک سیستم می کند .
د) مراقبتهای بعدی بیمار نقش بسیار مهمی در طول عمر ایمپلنت و موفقیت دراز مدت آن دارد. عدم استعمال دخانیات و مشروبات الکلی ، رعایت بهداشت دهان ، دندانها و لثه ،مراجعات منظم به دندانپزشک و اطمینان از سلامت لثه و عدم وجود جرم دندانی و پوسیدگی در دندانهای دیگر همه و همه موفقیت دراز مدت ایمپلنت را افزایش می دهد.
پس از قراردادن ایمپلنت به وسیله جراحی در استخوان فک تا قرار دادن پروتز روی آن زمانی حدود 9هفته تا 6 ماه مورد نیاز است ،تا ایمپلنت ها به آرامی در جای خود کاملا محکم شوند سپس دندانپزشک مبادرت به قرار دادن پروتز روی ایمپلنت می کند .البته در مواردی با توجه به کمیت استخوانی فک بیمار ، نوع ایمپلنت خاصی طراحی شده است تا بنا به تشخیص دندانپزشک بلافاصله پس از جراحی کاشت ایمپلنت ، بتوان پروتز را روی ایمپلنت قرار داد.
پس از جراحی ایمپلنت بسته به مدت زمان جراحی ،کیفیت استخوان و واکنش های بافتی بیمار، مقداری درد و تورم در ناحیه جراحی ایمپلنت قابل پیش بینی است که در صورت لزوم دندانپزشک قبل و بعد از عمل کاشت ایمپلنت با تجویز داروآنرا به حداقل می رساند.

ملاحظات چهارگانه در طراحی ایمپلنت دندان

به طور طبیعی سن از دست دادن دندان در کشورهای پیشرفته بالای ۷۰سال است. هزینه رعایت بهداشت دهان، تنها ۵% هزینه درمان است اما در کشور ما به دلیل ناآگاهی و بی توجهی به بهداشت دهان و دندان بیش از ۹۰% مردم در سنین بالای ۳۰ دست کم یک دندان خود را از دست می دهند و بیش از ۳۰% افراد بالای ۴۰سال نیز دچار بی دندانی کامل در یک یا هر دو فک هستند. 

ایمپلنت دندان ، مراحل ، ساختار و طول عمر

 سئوالی که امروزه برای بسیاری از بیماران مطرح می گردد آن است که ایمپلنت دندان چیست  و یا به عبارت ساده تر ایمپلنت یعنی چه. در این مقاله سعی بر آن شده است که علاوه بر پاسخ به سئوال فوق، اطلاعاتی درباره ایمپلنت نیز در اختیار خوانندگان قرار گیرد.

در پاسخ به این سئوال که ایمپلنت چیست و یا ایمپلنت دندان چیست می بایستی بیان نمود که اگر شخصی یک یا چند دندان و یا کلیه دندان های خود را از دست داده باشد، به منظور جایگزینی دندان‌های از دست رفته می‌تواند از ایمپلنت‌ های دندانی استفاده نماید. ایمپلنت دندانی پیچ ساخته شده از جنس فلز تیتانیوم و یا آلیاژهای تیتانیوم می‌باشد که در داخل حفره‌ای که در استخوان فک ایجاد شده است قرار می‌گیرد و جایگزین ریشه دندان از دست رفته می گردد. ایمپلنت دندان میتواند یک پارچه و یا دو تکه باشد و توسط پیچ اتصال قسمت آباتمنت و ریشه به هم متصل می شوند. تمام قطعات پروتزی و پیچ اتصال نیز از جنس تیتانیوم و یا آلیاژهای تیتانیوم ساخته می شود و زمانیکه این قطعات به هم بسته میشوند پدیده جوش سرد اتفاق افتاده و دو قطعه تیتانیوم به هم آمیخته میشوند. ایمپلنت دارای شیارهای میکروسکوپی بر روی سطح خود می باشد. همانگونه که در عکسهای ایمپلنت در قسمت گالری تصاویر  نشان داده شده است، پس از قرارگیری ایمپلنت در داخل حفره‌ای که در استخوان فک ایجاد شده است،  اتصال ایمپلنت با استخوان اطراف آن با گذشت زمان و به علت افزایش توده استخوانی بر روی سطح شیارهای میکروسکوپی ایمپلنت، تحکیم خواهد گردید.

شما در قسمت گالری تصاویر می توانید عکس دندان های ایمپلنت انجام شده توسط خانم دکتر الناز خشند را مشاهده نمایید.

ایمپلنت دندان و ساختار آن

داشتن اطلاعات در مورد درباره ایمپلنت دندان و آشنایی با مراحل درمانی دندان ایمپلنت می تواند این امکان را فراهم نماید که در انتخاب درمان صحیح و تصمیم برای انتخاب نوع درمان با دیدی باز و آگاهانه عمل نمایید. در درمان های رایج قدیمی که به صورت پروتزهای ثابت و متحرک عرضه می گردیدند،  از دندانهای کناری به عنوان پایه (پروتز ثابت) و یا تکیه گاه (پروتز های متحرک) استفاده می گردیدکه این امر منجر به آسیب دیدن دندان های کناری می گردد. جاگذاری کردن دندان بدون دخالت دادن دندانهای کناری در داخل استخوان فک مشابه دندان های طبیعی و تبعاً جلوگیری از به آسیب دیدن دندان های کناری فلسفه ابتدایی ابداع ایمپلنت بوده است.

پیشرفت های علمی حاصله، امیدها را برای بازسازی مطلوب دندان های از دست رفته افزایش داده اما می بایستی به این امر توجه نمود که به دلیل پیچیده بودن مراحل و چالش های متعدد فنی و بیولوژیک این درمان، هر گونه ساده انگاری و عدم دقت علاوه بر صرف هزینه و وقت زیاد در نهایت شاید نتواند انتظارات را بر آورده نماید. شایان ذکر است در پاسخ به این سئوال که ایمپلنت چیست؟ آشنایی با ساختار ایمپلنت دندان کمک شایانی در راستای پاسخگویی جامع به سئوال فوق الذکر و رفع ابهامات مربوطه خواهد نمود. بنابراین سعی گردیده است که در ادامه این مقاله،  ساختار ایمپلنت دندون به صورت مبسوط شرح داده شود.

درصد موفقیت ایمپلنت دندانی چقدر است؟

موفقیت ایمپلنت دندانی ۹۷% دیده شده، در ۳% موارد بجای پیوند استخوان بافت لثه ای به ایمپلنت دندان میچسبد و در این موارد بایستی ایمپلنت دندانی خارج شده و مجددا ایمپلنت جدید کاشته شود. علت این پدیده وارد شدن ضربه به ایمپلنت دندان است که منجر به تکان خوردن ایمپلنت و جوش نخوردن آن به استخوان میشود. همانطور که میدانیم برای جوش خوردن استخوان باید هیچ حرکتی وجود نداشته باشد بنابراین وارد شدن فشار به ناحیه میتواند منجر به جوش نخوردن ایمپلنت دندان شود. 

از دیگر مواردی که ممکن است پیش بیاید این است که بدن بیمار واکنش جسم خارجی نشان دهد و آنرا پس بزند این پدیده بسیار نادر است و اگر پیش بیاید میتوان دو ماه صبر کرد و دوباره کار را تکرار کرد و امیدوار بود بدن آنرا بپذیرد. بهداشت دهان و دندان از شاخص های بسیار مهم در موفقیت است. استعمال دخانیات از موارد عدم موفقیت میباشد. 

روند و طول درمان ایمپلنت دندانی

جلسات ملاقات با بیمار از ابتدا باید تشریح شود برای مثال کاشت یک واحد دندان در فک بالا  به ترتیب زیر است

جلسه اول          کاشت فیکسچر                      روز        ۱

جلسه دوم          بازکردن بخیه بعد از دو هفته       روز       ۱۵

جلسه سوم         چکاپ  دو ماه بعد                   روز       ۷۵

جلسه چهارم       بستن هیلینگ دوماه ونیم بعد     روز       ۱۵۰

جلسه پنجم         قالبگیری بعد از پانزده روز           روز      ۱۶۵

جلسه ششم      امتحان فریم  پنج روز بعد            روز      ۱۷۰

جلسه هفتم        تحویل پروتز پنج روز بعد              روز      ۱۷۵

این حداقل زمان لازم است اگر چینی قبل از گلیز امتحان شود و اگر چسب موقت زده شود دو جلسه اضافه می شود برای فک پایین این زمان دو ماه کوتاه تر است.

در صورتی که دو فک با هم احتیاج به ایمپلنت داشته باشد حتما باید با فک بالا شروع کرد.  میتوان یک ماه صبر کرد و بعد کار فک پایین را شروع کرد  و نهایتا پنج ماه بعد از جراحی اول اقدام به بستن هیلینگ کرد.

اجزای تشکیل دهنده  ایمپلنت دندانی

ریشه ( فیکسچر)

تاج (آباتمنت)

کاور اسکرو

هیلینگ آباتمنت یا Gingival Former

پیچ اتصال آباتمنت به فیکسچر

قطعات اتصال ریشه به دست دندان locator /ball & socket

پلاستیک آباتمنت برای ساخت آباتمنت با اشکال خاص و دلخواه

زمان لازم برای جوش خوردن ایمپلنت دندانی

فک پایین – سه ماه

فک بالا – پنج ماه

این یک قانون کلی است که می تواند در شرایط مختلف متفاوت باشد مثلا اگر در فک بالا لیفت سینوس انجام شده باشد بهتر است یک ماه بیشتر فرصت داده شود تا استخوان جدید به تراکم بیشتری برسد. از دیگر مواردی که ممکن است نیاز به مدت زمان بیشتری باشد انواع گرافت استخوانی و یا اسپیلیت کردن استخوان است.

همچنین در شرایطی که استخوان تراکم کمتری داشته باشد باید زمان بیشتری لحاظ شود تا تراکم استخوان به حد مطلوب برسد و در شرایط ایده آل استخوانی میتوان از مدت انتظار کم کرد این وقتی است که طول و عرض ایمپلنت دندانی کاشته شده ایده آل برای دندان جایگزین باشد. و این ایمپلنت دندانی باید با نیروی بالاتر از ۳۵ نیوتن کاشته شده باشد. 

سن مناسب برای انجام ایمپلنت دندانی

باید تا سن ۱۸ سالگی صبر کرد تا اسکلت صورت شکل کامل خود را بگیرد  در غیر این صورت ممکن است در آینده ایمپلنت دندانی کوتاه تر به نظر برسد. در بعضی موارد مثلا اگر چند ایمپلنت دندانی در یک ناحیه کاشته شده باشد و پروتزی به شکل بریج روی ایمپلنت ها نصب شده باشد مقاومت بریج مانع از رشد اسکلتال در آن ناحیه میشود و بنابر این بیمار دچار دفرمتی صورت میشود ولی پس از سن ۱۸ سالگی هیچ محدودیت  وجود ندارد و تا هر سنی  میتوان ایمپلنت دندانی انجام داد. 

در سنین پایین تر برای تک دندان میشود ایمپلنت دندانی انجام داد ولی باید پروتز ایمپلنت دندانی پس از ۱۸ سالگی تعویض شود تا اندازه آن با دندان های مجاور تناسب داشته باشد. 

موارد استفاده از ایمپلنت دندانی

ایمپلنت دندانی را میتوان بجای موارد زیر استفاده کرد :

• جایگزین یک دندان از دست رفته
• جایگزین یک دندان Missing
• جایگزین گروهی دندان ها بصورت بریج
• جایگزینی تمامی دندان های یک فک کامل
• ثابت نمودن دست دندان های لق
• یک دندان از دست رفته
• بریج با چند دندان از دست رفته 

بهتر است که ایمپلنت ها به همدیگر متصل شوند و به صورت گروهی روکش شوند تا اینکه تک تک و به طور مجزا روکش شوند به این دلیل که میتوانند در تحمل فشارهای جویدن به کمک هم بیایند.

عوارض ایمپلنت دندان چیست؟

در عصر حاضر با ایمپلنت دندان مشکلاتی مانند بی دندانی یا ظاهر بد دندانها حل می شود. این مشکلات باعث ناراحتی افراد و پایین امدن اعتماد به نفس انان می شود. افرای نیز که دندان مصنوعی به کار می برند، با مشکلاتی همچئن ظاهر نامناسب، راحت نبودن، مشکل در صحبت کردن و بهداشت نامناسب آن روبرو هستند. برای رفع این معضلات ایمپلنت دندان روانه بازار شده است که دندانپزشکان با به کار گیری اصول تخصصی آن بیمار را از این مشکلات رها می کنند.
در شرایطی که فرد یک یا چند و یا همه ی دندان های خود را به علت های متفاوت مانند پوسیدگی دندان، بیماری لثه، ضربه، شکستگی، تصادف و... از دست داده باشد، می توانند از روش ایمپلنت دندان به قصد جایگزین کردن دندان های ازدست رفته استفاده کنند. ایمپلنت دندان به عنوان ریشه دندان برای نگه داشتن روکش های جایگزین تاج دندان نیز استفاده می گردد. در شرایطی که بیمار در حال استفاده از دندان مصنوعی گیرکافی در دهان وی است، دندانپزشک ایمپلنت دندان را برای ثابت نگه داشتن دندان مصنوعی برای بیمار استفاده می کند.
ایمپلنت دندان بخشی می باشد که دندانپزشک به جای ریشه دندان در داخل استخوان فک بیمار می گذارد و تاج دندان روی آن قرار داده می شود. نیاز نداشتن به تراشیدن دندان های اطراف و در نتیجه صدمه نرسیدن به بقیه دندان ها از نکات مثبت ایمپلنت دندان به شمار می رود.
 جنس ایمپلنت دندان تیتانیوم است و یا از آلیاژهای آن می باشد و یا از سرامیک های شبیه ساختمان استخوان، هماهنگ با بافت های بدن انسان است. طبق گزارشات صورت گرفته ایمپلنت دندان به عنوان بهترین روش جهت جایگزین کردن دندان های از دست رفته به حساب می اید. ایمپلنت دندان با دندان های طبیعی افراد فرقی ندارد و شکل آن کاملا طبیعی می باشد.
 به کمک ایمپلنت دندان بیمار در انجام کارهای روزانه خود مانند تغذیه و تکلم احساس راحتی پیدا می کند. پروسه ایمپلنت دندان می بایست بعد از تمام شدن رشد استخوان صورت بگیرد. سن معقول ایمپلنت در بانوان از 16 سالگی و آقایان از 18 سال اغاز می گردد. یکی از مشکلات مورد بررسی برای ایمپلنت دندانی هزینه آن به خاطر قیمت زیاد فیکسچر، قطعات پروتزی همچون اباتمنت، روکش و ... است.
 ایمپلنت دندان عوارض انچنانی ندارد، اما در اینجا سعی میکنیم تمامی نکات لازم را در خصوص ایمپلنت دندان شرح دهیم.
1-    هزینه زیاد ایمپلنت دندان
2-    زمان بر بودن درمان ایمپلنت دندان
3-    لق شدن مختصر دندان کنار ایمپلنت دندان
4-    درد مختصر بعد از کاشت ایمپلنت دندان
5-    ریسک های جراحی ایمپلنت دندان همانند عفونت، خون ریزی، شکست در درمان، وارد شدن آسیب به اعصاب، سینوس ها
6-    لزوم معاینات منظم ایمپلنت توسط پزشک
7-    احتمال ترمیم مجدد ایمپلنت دندان در طولانی مدت
8-    بی حسی گوشه ی لب در برخی موارد ایمپلنت دندان
9-    احتمال تورم جزیی بعد از کاشت ایمپلنت
10-     احتمال سوراخ شدن استخوان فک بالا
11-     احتمال اسیب به اعصاب فک در کاشت ایمپلنت
12-    شل شدن تاج التیام بخش در موارد ایمپلنت
13-     شکستگی و کوفتگی استخوان در فرایند ایمپلنت دندان
14-     احتمال بلعیده شدن اجزا حین کاشت ایمپلنت
15-    مشکلاتی سینوسی پس از ایمپلنت
16-    شکسته شدن ایمپلنت دندان

معایب ایمپلنت دندانی

یکی از نگرانی هایی که برای بسیاری از بیماران که قصد استفاده از طرح درمان ایمپلنت دندان را دارند، وجود دارد آن است که فواید و مضرات ایمپلنت چیست و یا به عبارت ساده تر عوارض ایمپلنت دندان چیست. امروزه در بسیاری از مقالات تنها به موضوع ایمپلنت دندان و عوارض آن به صورت اجمالی پرداخته شده است اما در این مقاله سعی بر آن شده است که نه تنها اطلاعاتی جامع درباره مشکلات ایمپلنت  بلکه اطلاعاتی جامع  نیز درباره مزایای ایمپلنت در اختیار خوانندگان قرار گیرد. به عبارت دیگر در این مقاله مقوله معایب و مزایای ایمپلنت به صورت همزمان مورد بحث قرار گرقته است.

عوارض و معایب ایمپلنت دندانی

در پاسخ به این سئوال که عوارض ایمپلنت چیست و یا آیا ایمپلنت عوارض دارد می بایستی بیان نمود که ایمپلنت دندان یکی از بهترین گزینه ها برای جایگزینی دندان های از دست رفته می باشد و در صورت کاربرد صحیح، مضرات ایمپلنت بسیار ناچیز می باشد. اما ایمپلنت همانند هر درمان دیگری دارای عوارض خاص خود می باشد. عوارض ایمپلنت به شرح زیر است:

• زمانبر بودن  

• درمان ایمپلنت زمانبر بوده که از معایب ایمپلنت های دندانی محسوب می گردد. زمانی بین ۴ تا ۹ ماه برای این درمان لازم است.

• عوارض و معایب جراحی

•   یکی از معایب ایمپلنت دندان آن است که درمان ایمپلنت یک جراحی بوده و در برخی ار موارد بسیار خاص عوارض مربوط به جراحی را نیز به همراه خواهد داشت. . از جمله عوارض بعد از ایمپلنت دندان می توان به احتمال خون ریزی و عفونت اشاره نمود.

• عوارض مرتبط با عدم مراجعه به متخصص بیماریهای لثه 

• عوارض ایمپلنت دندانی که به دلیل عدم مراجعه به متخصص بیماریهای لثه و ایمپلنت های دندانی ممن است ایجاد شود را میتوانید در مقاله ی ویژگی های دکتر ایمپلنت خوب مطالعه نمایید.

• معاینات دوره ای

•  یکی دیگر از معایب ایمپلنت آن است که ایمپلنت همانند بسیاری از درمانهای رایج نیازمند معاینات دوره ای توسط دندانپزشک است. هرچند بسیاری از متخصصان امر این مورد را نه تنها قسمتی از مضرات ایمپلنت دندان محسوب نمی نمایند بلکه آن را از مزایای ایمپلنت دندانی می شمارند.

مزایای ایمپلنت دندانی

در قسمت پیشین مقاله حاضر مضرات ایمپلنت دندان به صورت جامع مورد بحث قرار گرفته است اما می بایستی توجه نمود که ایمپلنت بهترین گزینه برای جایگزینی دندان های از دست رفته می باشد. مزایای ایمپلنت از جمله راحتی، مقاومت بالا، کاربردی بودن و زیبایی باعث می شود تا رضایت خاطر بیماران نسبت به بریجهای ثابت یا پرتز متحرک بیشتر باشد. برخی از فواید کاشت ایمپلنت دندانی به شرح زیر است:

• طبیعی بودن

• با توجه به اینکه ایمپلنت دندان با جراحی داخل استخوان فک قرار می گیرد، این درمان طبیعی تر از زمانی است که از دندان های مصنوعی استفاده می شود. همچنین فرم صورت دچار دستخوش تغییرات ناشی از دست دادن دندان نمی شود.

• راحتی

• بیمار نیازی به نگرانی درباره چسبندگی دندان مصنوعی یا لغزش آن در دهان، صدای کلیک یا افتادن این دندان ها در زمان صحبت کردن نخواهد داشت.

• تغذیه

• با استفاده از ایمپلنت دندانی، بیمار بهتر می توانید غذای خود را بجود. این موضوع در حالی است که جویدن غذا با دندان های مصنوعی عادی و بطور خاص دندان های مصنوعی که به نحو مناسب در دهان قرار نمی گیرند، دشوار است.

• حفظ ساختمان دندان های مجاور

•  با استفاده از ایمپلنت دندانی، دندان هاي مجاور تراشيده نمي شوند و دچار پوسيدگي هاي بعدي نخواهند شد.

• اعتماد به نفس

• به خاطر اینکه ایملپنت ها بسیار شبیه دندان های طبیعی است، بیمار تفاوت کمتری نسبت به دندان های طبیعی احساس می کند. به این ترتیب به خاطر اینکه بیمار نگران مشکلات دندان مصنوعی یا توجه سایر افراد به دندان های از بین رفته خود نیست، اعتماد به نفس بیمار افزایش خواهد یافت. دندان های مصنوعی عادی همچنین می توانند بر وضعیت صحبت کردن شما تاثیر داشته باشد و اعتماد به نفس بیمار را در زمان صحبت کردن کاهش دهد.

• طول عمر

• ایمپلنت دچار پوسیدگی نمی شود و  به طور معمول عمر ایمپلنت از سایر درمانهای جایگزین بسیار طولانی تر است و در صورت رعایت کامل بهداشت دهان و دندان، ایمپلنت دندانی دائم خواهد بود.

عوارض و خطرات کاشت دندان

عوارض و خطرات

از انجایی که هر پروسه ای خطرات مرتبط با خود را دارد کاشت دندان هم خطرات خودرش را دارد و مشخص نیست اتفاقی برای شما یا شخص دیگری بیافتداز دندان پزشک خود بپرسید خطراتی که ممکن است شما با ان روبه رو شوید را برایتان توضیح دهد
عوارض جانبی

عوارض جانبی ناخواسته اما موقتی ممکن است بعد از عمل دریافت کنید ممکن است برخی تورم و ناراحتی در اطراف ایمپلنت دندان داشته باشید اگر این چنین است میتوانید از مسکن های با دوز بالاتر مثل پاراستامول یا ایپوبروفن استفاده کنید. همیشه جزوه اطلاعات بیمار را که همراه با دارو های شما می اید را مطالعه کنید و اگر سوالی دارید از داروساز خود بپرسید

عوارض عوارض مشکلاتی هستند که در طی یا بعد از عمل رخ میدهند محتمل ترین عارضه هر عمل جراحی خونریزی زیاد و واکنش غیر منتظره به بیهوشی است.عصبی که به صورت شما عصبدهی میکند شاخه هایی برای استخوان فک پایین میفرستد . این عصب همچنین دندان ها لثه ها و لب پایین شما را عصبدهی میکنند. اگر اعصاب با ایمپلنت دندان اسیب ببینند ممکن است احساس سوزن سوزن شدن  یا بیحسی موقت و یا گاهی بیحسی دائمی داشته باشید همچنین ممکن است دردناک باشد اشع xو سی تی اسکن میتواند  به مرکز ایمپلنت شما کمک کند که موقعیت اعصاب در استخوان فک شما را ببیند و خطرات را به حداقل برساند

ایمپلنت دندان 4

گاهی استخوان فک با ایمپلنت ترکیب نمیشود و ممکن است ایمپلنت دندان شل شود این حالت معمولا دردناک نیست اما ممکن است ایمپلنت نتواند دندان های مصنوعی را حمایت کند در این صورت به کاشت ایمپلنت دیگری نیاز خواهید داشت.دندانپزشک شما از شما میخواهد مرتبا چک کنید تا مطمئن شود ایمپلنت دندان شما هنوز سالم است. از دیگر عوارض ایمپلنت می توان به آسیب دیدن عصب اشاره کرد. اگرچه این عارضه به ندرت پیش می آید، گاهی دندانپزشک هنگام سوراخ کردن فک ناخواسته به عصب ها آسیب می زند و بیمار ممکن است دچار بی حسی شود. در اکثر این موارد بی حسی بعد از چند ماه رفع می شود و فقط در موارد خیلی کمی این بی حسی دائمی می شود. این بی حسی که بخاطر آسیب اعصاب در فک پایین است، در هنگام کاشت ایمپلنت دندان در فک پایین ممکن است رخ دهد.

طول درمان ایمپلنت چقدر است؟

طول مدت جراحی معمولا از نیم تا دو ساعت می باشد و بسته به تعداد ایمپلنت ها و شرایط فکی بیمار تغییر می کند.

در مواردی که علاوه بر کاشت ایمپلنت، نیاز به پیوند استخوان و یا تغییر شرایط کف حفره سینوس در فک بالا نیاز باشد، زمان کاشت ایمپلنت بیشتر خواهد بود.

پس از کاشت ایمپلنت تا قرار دادن پروتز روی آن، زمانی حدود شش هفته تا سه ماه موردنیاز است تا کاملا ایمپلنت ها در شرایط به دور از تکان و لرزش، به آرامی به استخوان فک بیمار جوش بخورد و ایمپلنت در جای خود کاملا محکم شود. سپس دندانپزشک مبادرت به قرار دادن پروتز روی ایمپلنت می کند.

البته در مواردی با توجه به کمیت استخوانی فک بیمار و نوع ایمپلنت خاصی که طراحی شده است تا بارگذاری فوری روی آن صورت گیرد، بنا به تشخیص جراح دندانپزشک می توان بلافاصله پس از جراحی کاشت ایمپلنت، پروتز را روی ایمپلنت قرار داد.

مزایای ایمپلنت چیست؟ 

از مزایای ایمپلنت این است که نیازی به تراشیدن دندان های مجاور ندارد و در نتیجه هیچ گونه آسیبی به سایر دندان ها وارد نمی سازد.

ایمپلنت به عنوان بهترین راه حل برای جایگزینی دندان های از دست رفته شناخته شده است، چرا که ظاهری کاملا طبیعی دارد و با دندان های طبیعی افراد هیچ گونه تفاوتی ندارد.

بیمار در هنگام صحبت کردن و غذا خوردن کاملا احساس آسایش می نماید. 

عوارض ایمپلنت چیست؟

پس از جراحی ایمپلنت، بسته به مدت زمان کیفیت استخوان و واکنش های بافتی بیمار، مقداری درد و ورم در ناحیه جراحی ایمپلنت قابل پیش بینی است که در صورت لزوم، جراح دندانپزشک قبل و بعد از عمل کاشت ایمپلنت، با تجویز دارو آن را به حداقل می رساند. 

نقش ایمپلنت در حفظ استخوان فک چیست؟

حجم استخوان فک علاوه بر کارآیی آن به عنوان محافظ ریشه دندان، در ظاهر افراد هم تاثیر بسزایی دارد.

ایمپلنت های دندانی در نقاطی که دندان از دست رفته است، می توانند حجم استخوان فرد را حفظ کنند و در بهبود کیفیت زندگی افراد، تاثیر بسزایی بگذارند. 

آیا درمان ایمپلنت با دندانپزشکی زیبایی همسو است؟

امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی ایمپلنت، بیشترین توجه معطوف به زیبایی دندان های متکی بر ایمپلنت به همراه موفقیت درازمدت آنهاست.

تطابق فرم و ظاهر استخوان ناحیه ای که ایمپلنت در آن قرار دارد با بقیه فک و هماهنگی دندان جایگزین شده توسط ایمپلنت با بقیه دندان ها، از هنر دندانپزشک است.

البته لازم به ذکر است که همیشه درمان ایده آل، زیبایی صددرصد را تامین نمی کند و با توجه به شرایط موجود، مخصوصا حجم لثه و استخوان فک بیمار، جراح دندانپزشک متبحر، بالاترین حد زیبایی را در کاشت ایمپلنت لحاظ می کند.

ایمپلنت نگه دارنده دست دندان مصنوعی کامل (دنچر)

ایمپلنت نگهدارنده دست دندان مصنوعی نوعی از اوردنچر (over denture) است که عامل ثابت و گیر دست دندان به فک بیمار، ایمپلنت های کاشته شده در فک میباشند.

این ایمپلنت ها موقعی بکار میآیند که استخوان فک بیمار تحلیل رفته وگیر دست دندان بقدری کم است که مانع غذا خوردن وحتی صحبت کردن شخص میگردد.

البته این تحلیل استخوان نبایستی در حدی باشد که استخوان کافی جهت جایگذاری ایمپلنت موجود نباشد.
ایمپلنت نگهدارنده دست دادن غالباً جهت فک پایین در نظر گرفته میشوند چرا که دست دندان فک پایین بیماران لق است و مزاحمت ایجاد میکند و این اتفاق برای فک بالا به ندرت پیش میآید هرچند این روش درمان جهت هر دو فک امکان پذیر است.

این نوع درمان به بیمارانی توصیه میشود که اولاً تحلیل استخوانشان مانع ثبات دندانهای مصنوعیشان است و دوماً از لحاظ هزینه توانایی پرداخت هزینه درمان پروتز ثابت متکی به ایمپلنت را ندارند ( این درمان نیاز به تعداد بیشتری 8-6 ایمپلنت برای هر فک دارد).

دو روش برای ایجاد گیر توسّط ایمپلنت برای دندان مصنوعی وجود دارد : بال اتچمنت و بار انچمنت انجام جراحی جهت دو روش یکسان است آنچه تفاوت میکند نحوه سوار شدن دست دندان رو ایمپلنتهاست برای هر دو روش حداقل تعداد ایمپلنت های مورد نیاز 2 عدد میباشد.

بال اتچمنت : هر کدام از ایمپلنت های کاشته شده در فک توسّط قطعهای دیگر که روی ایمپلنت بسته میشود به پروتز (دست دندان) اتصال مییابد در اغلب موارد این قطعه رابط به شکل گوی میباشد و اصطلاحاً مانند دگمه های زیرورو به حالت نرینگی در مادگی که در پروتز کار گذاشته شده قرار میگیرد و با ایجاد یک صدای کلیک باعث اتصال و ثابت پروتز به ایمپلنت میشود.

البته این حالت نر و مادگی میتواند برعکس هم باشد یعنی قسمت نرینگی در پروتز و قسمت مادگی در ایمپلنت قرار گیرد.

بارانچمنت : یک میله فلزی باریک (بار) متصل کننده ایمپلنت های قرار داده شده در فک میباشد. دست دندان توسّط کلیپسی که در آن تعبیه شده به قسمت بار یا همان میله فلزی اتصال مییابد.

ایمپلنت های دندانی

بدون شک وضعیت دندانی هر فرد نشانه شخصیت،ارزش ها،روش زندگی وطبقه فرهنگی واجتماعی اوست.

باآگاهی ازاین پیش شرط ودانستن اینکه داشتن دندانهای سالم وزیباچه حس اعتماد به نفس دلنشینی به ما می بخشد،حفظ دندانهای سالم واحتمالاجایگزینی دندانهای از دست رفته به بهترین نحو معنایی بس بزرگ مییابد.

حتما ًمیدانید که ازدست رفتن دندانها چه عواقبی دارد. تحلیل( ضعیف و نازک شدن ) استخوان فک،افزایش چین وچروک صورت،حرکت دندانها به فضای خالی دندان از دست رفته و کوتاه ارتقاع صورت که درنهایت باعث احساس پیری وافسردگی میشود .

اما بهترین راه جایگزینی این دندان از دست رفته چیست؟
ایمپلنت دندانی یک تکیه گاه کوچک از جنس فلز تیتانیوم میباشد که در استخوان فک قرار گرفته و جایگزین ریشه از دست رفته می گردد.

این فلز بیشترین قابلیت سازش رابا بافتهای بدن دارد. پس از مدت کوتاهی که استخوانهای اطراف کاملا با ایمپلنت اتصال یافت میتوان قسمت تاج آنرا به شکل یک دندان طبیعی بازسازی نمود ( یا به اصطلاح روکش کرد ) دندان جدید ازنظرزیبایی همانند یک دندان طبیعی عمل میکند.

ایمپلنت بنابر طرح درمان دندانپزشک کارکرده های متفاوتی میابد که در شماره های بعدی آنها را با ارائه مثال و تصویر با شما در میان خواهم گذاشت فقط بایستی این را بدانیم که با فراگیر شدن ودردسترس قرارگرفتن آسان این درمان علمی دردنیای مدرن امروزه،علم دندانپزشکی روبه سوی افق های روشن در حرکت است.

پوکی استخوان مانعی برای ایمپلنت نیست؟

توجه به داروهای مصرفی بیماران دارای پوکی استخوان، یا کاهش تراکم استخوان از نکات بسیار مهمی است که در جراحی ایمپلنت باید به آن توجه شود.این بیماران اغلب به جز کلسیم، از داروهای خاص دیگری نیز استفاده می‌کنند که به صورت هفته‌ای یک‌بار تجویز می‌شود و اغلب به علت عدم آشنایی بیماران با دارو‌های مکمل کلسیمی اشتباه گرفته می‌شود. این داروها به علت عوارض مخرب روی استخوان فک، از رژیم دارویی بسیاری از کشورها در حال حذف شدن است. باید توجه کرد در صورتی که این دسته از بیماران بیش از سه سال از این دسته دارویی استفاده کرده باشند، باید با پزشک معالج در ارتباط با قطع یا جایگزینی این دسته دارویی مشورت شود و در صورت امکان تا سه ماه درمان دارویی آنهابه تعویق بیفتد.

زمانیکه بیمار در نواحی خلفی و یا انتهایی فک فاقد استخوان کافی باشد ، میتوان با استفاده از استخوان چانه با قرار دادن۲ یا ۳ ایمپلنت ، کل پروتز بیمار را به صورت نیمه ثابت روی آن قرار داد و بیمار بدون هیچگونه جابه جایی پروتز فکین،امکان خوردن تمام غذاها و لذت احساس دندان طبیعی را خواهد داشت.

- زمان دوام و هزینه ایمپلنتهای دندانی تا چه حد میباشد؟

سن مناسب برای ایمپلنت کردن

باید تا سن 18 سالگی صبر کرد تا اسکلت صورت شکل کامل خود را بگیرد  در غیر این صورت ممکن است در آینده ایمپلنت دندانی کوتاه تر به نظر برسد. در بعضی موارد مثلا اگر چند ایمپلنت دندانی در یک ناحیه کاشته شده باشد و پروتزی به شکل بریج روی ایمپلنت ها نصب شده باشد مقاومت بریج مانع از رشد اسکلتال در آن ناحیه میشود و بنابر این بیمار دچار دفرمتی صورت میشود ولی پس از سن 18 سالگی هیچ محدودیت  وجود ندارد و تا هر سنی  میتوان ایمپلنت دندانی انجام داد.

در سنین پایین تر برای تک دندان میشود ایمپلنت دندانی انجام داد ولی باید پروتز ایمپلنت دندانی پس از 18 سالگی تعویض شود تا اندازه آن با دندان های مجاور تناسب داشته باشد.

موارد استفاده از ایمپلنت دندانی

ایمپلنت دندانی را میتوان بجای موارد زیر استفاده کرد

جایگزین یک دندان از دست رفته

جایگزین یک دندان Missing

جایگزین گروهی دندان ها بصورت بریج

جایگزینی تمامی دندان های یک فک کامل

ثابت نمودن دست دندان های لق

یک دندان از دست رفته

بریج با چند دندان از دست رفته

بهتر است که ایمپلنت ها به همدیگر متصل شوند و به صورت گروهی روکش شوند تا اینکه تک تک و به طور مجزا روکش شوند به این دلیل که میتوانند در تحمل فشارهای جویدن به کمک هم بیایند.

برطرف کردن لقی دست دندان

برای این کار میتوان از Ball and socket و یا از Locator استفاده کرد این ابزار از دو قسمت مجزا تشکیل شده اند و یکی به فیکسچر و دیگری به پروتز وصل می شود و با اتصال این دو قسمت دست دندان به فک متصل شده و از لقی جلوگیری می شود.

ایمپلنت فوری چیست؟

در بعضی موارد خاص اگر شرایط خیلی مساعد باشد میتوان بلافاصله تاج را به ریشه کاشته شده متصل کرد ولی احتمال شکست درمان تا 20% افزایش می یابد.

برای انجام این کار باید عرض و طول استخوان ایده آل باشد و تراکم استخوان هم به حدی باشد که بتوان ایمپلنت را با نیروی 60 نیوتن بست. پروتز این ایمپلنت باید کوتاه باشد که در هنگام جویدن به فیکسچر فشار وارد نشود و نیز باید از جنس کامپوزیت یا آکریل باشد.

ایمپلنت فوری فقط برای 5 دندان قدامی انجام میشود که جنبه زیبایی دارند.

بعد از مدت پنج ماه روکش موقت با روکش اصلی تعویض میشود.

شرایط لازم برای ایمپلنت فوری  

5 دندان قدام بالا و یا فک پایین بصورت گروهی یا تک تک وجود حداقل 6 میلیمتر عرض استخوان

وجود حداقل 13 میلیمتر طول مفید استخوان

تیپ یک یا دو یا حداکثر 3 استخوانی

گیر اولیه 35 الی 60 نیوتن

رعایت بهداشت دهان ودندان

عدم وجود براکسیزم

موفقیت ایمپلنت دندانی چقدر است؟

موفقیت ایمپلنت دندانی 97% دیده شده، در 3% موارد بجای پیوند استخوان بافت لثه ای به ایمپلنت دندان میچسبد و در این موارد بایستی ایمپلنت دندانی خارج شده و مجددا ایمپلنت جدید کاشته شود.

علت این پدیده وارد شدن ضربه به ایمپلنت دندان است که منجر به تکان خوردن ایمپلنت و جوش نخوردن آن به استخوان میشود. همانطور که میدانیم برای جوش خوردن استخوان باید هیچ حرکتی وجود نداشته باشد بنابراین وارد شدن فشار به ناحیه میتواند منجر به جوش نخوردن ایمپلنت دندان شود.

از دیگر مواردی که ممکن است پیش بیاید این است که بدن بیمار واکنش جسم خارجی نشان دهد و آنرا پس بزند این پدیده بسیار نادر است و اگر پیش بیاید میتوان دو ماه صبر کرد و دوباره کار را تکرار کرد و امیدوار بود بدن آنرا بپذیرد.

بهداشت دهان و دندان از شاخص های بسیار مهم در موفقیت است.

استعمال دخانیات از موارد عدم موفقیت میباشد.

انتخاب بیمار

از نقطه نظر روانشناسی بیماران به چهار دسته ی زیر تقسیم می شوند.

گروه اول Philosophical

گروه دوم Exacting

گروه سوم Hysterical

گروه چهارم Indifferent     

گروه اول کسانی هستند که منطقی عمل می کنند و شرایط را درک میکنند و با آن کنار می آیند آنها بهترین افراد هستند.

گروه دوم ایده آل گرا هستند رضایت آنها بسیار مشکل است و زیاد ایراد میگیرند ولی اگر بتوانیم رضایت آنها را جلب کنیم بهترین مبلغ برای کار ما می شوند.

گروه سوم افرادی هستند که هیچ گاه راضی نمی شوند و گفته را به هر سویی می کشانند ولی پایان نمی دهند بهترین کار آن است که برایشان کاری انجام نشود.

گروه چهارم این افراد بی انگیزه هستند و عوامل خارجی دیگر مثل خواهر برادر همسر باعث شده که دنبال درمان بروند آنها هیچ نظر خاصی نسبت به درمان ندارند همچنین ممکن است بیماران بصورت زیر گروه بندی شوند.

PERFECTIONIST

EXPECTATIONIST

COMMUNICATOR

UNCOOPERATIVE

بیمار ایمپلنت بجز داشتن استخوان با کیفیت و کمیت و بهداشت و شرایط سیستمیک مناسب باید از درصد موفقیت زمان انتظار و شکل پروتز نهایی اطلاع کافی داشته و آنرا بپذیرد و آمادگی برای صرف زمان احتمالی بیشتر را داشته باشد.

بسیاری از بیماران گمان می کنند که ایمپلنت دندانی به عنوان یک درمان پیشرفته از آخرین پروتزهای کاسمتیک هم زیباتر هستند در صورتیکه اگر بیماری تحلیل استخوانی شدید داشته باشد ممکن است که روکش دندانش بسیار بلند تر شود وهمین باعث میشود که بیمار پس از صرف شش ماه انتظار به خواسته اش نرسد فقط بخاطر اینکه اصل زیبایی برایش بزرگنمایی شده و بیان می شود که پروتز قبلی ام که یک فیلیپر ارزان قیمت بود زیباتر از ایمپلنت گران قیمتم بود و اینهمه هم برایش انرژی صرف نکردم. حال اگر شما تمام مزایای ایمپلنت دندانی را بشمارید توجیه به حساب میاید ولی اگر پیش از درمان این مورد باز شود بیماری که فقط به زیبایی فکر میکند شاید از ابتدا این کار را شروع نمیکرد. یکی از بیماران من که بیست و چهار ساله بود گفت ترجیح میدادم که چند سال دیگر با فیلیپر سر میکردم و مثلا در سی و چهار سالگی ایمپلنت میکردم.

بعضی ها هم بعلت فضای اینتر اکلوزالی کم باید پروتز پیچ شونده بگیرند که در مقایسه با ایمپلنت دندانی فامیلشان شما مورد سوال قرار میگیرید که چرا پروتز من سوراخ است و بهترین چیزی که به شما می گویند این هست که آقای دکتر به نظر من پروتز کار شما اصلا کار بلد نیست.

در خصوص دندان های مولر چون تاج به نسبت ایمپلنت دندانی بسیار بزرگتر است به همین خاطر ممکن است در زیر دندان  گیرغذایی ایجاد شود این هم از مواردی هست که با آن زیاد مواجه میشویم و باید بیماران شرایط موجود را بپذیرند

بیماران سیگاری باید بدانند که مصرف سیگار باعث میشود که نگهداری ایمپلنت دندانی توسط بافت بدن ضعیف تر می شود اگر فرد سیگاری مشکل بهداشتی نداشته باشد و از لحاظ کیفیت و کمیت استخوان مناسبی داشته باشد به شرط آنکه از سه هفته قبل از جراحی و سپس بعد از آن روزی چهار نخ بیشتر نکشند کاشت ایمپلنت مانع ندارد

یکی از بیماران من میگفت من بیشنر هم میکشم ولی مطمئن هستم مشکلی برایم پیش نمیاید چون وقتی سیگار میکشم یک گاز دندانپزشکی میگذارم روی ایمپلنتم.

تاثیر سیگار بر بافت های مختلف این است که ترکیب منوکسید کربن با گلوبول قرمز بسیار سریع تر از اکسیژن میباشد و از آنجاییکه برای بقای حیاط بافت احتیاج به اکسیژن است تا بطور مداوم سلول های جدید ساخته شود تا جایگزین سلول های از دست رفته بشوند جابجایی اکسیژن با منوکسید کربن باعث میشود ساخت و ساز سلول های جدید به مخاطره بیافتد و بافت نگه دارنده ایمپلنت دندانی رو به زوال برود و در نتیجه ثبات ایمپلنت دندانی در استخوان رفته رفته کاهش یابد.

مراحل ساخت ایمپلنت دندانی

فلز تیتانیوم از فلزات Non-Precious محسوب میشود و هزینه بالای آن بدلیل مراحل متعدد تولید میباشد از طرف دیگر بعضی از این مراحل دست ساز بوده و هنوز مکانیزه نشده.

ابتدا باید فلز تیتانوم توسط حرارت دیدن به  گرید مورد نظر رسیده باشد و یا آلیاژ آن تهیه شود بعد از آن مفتول هایی با قطر های لازم ساخته میشود این قطر ها به اندازه قطر ایمپلنت هایی است که باید تولید شود.

بعد از این مرحله مفتول ساخته شده به طول های مورد نظر تقسیم میشود که این اندازه ایمپلنت دندانی را تعیین میکند.

از این قسمت به بعد هزینه تولید بالا میرود زیرا قطعات برش خورده باید تک تک به ماشین CNC وصل شده و سطح خارجی و داخلی آن تراشیده شود هر چه گرید تیتانیوم سخت تر باشد میزان فرسودگی فرزهای الماسی بیشتر خواهد بود و در نتیجه باید زودتر تعویض شوند. عدم تعویض فرزهای ماشین تراش باعث میشود رزوه های ایمپلنت دندانی چه در داخل و چه در خارج آن دقت لازم را نداشته باشد.

حالا باید ایمپلنت ها سند بلاست شوند برای اینکار از اکسید آلومینیوم استفاده میشود برای کیفیت بهتر پودر مصرف شده از یک سو وارد مخزن سند بلاست شده  و توسط ساکشن بعد از عملیات از سوی دیگر خارج میشود و هرگز نباید این پودر ریسایکل شود کمپانی هایی که این کار را انجام میدهند حتما تاثیر منفی آنرا در کیفیت سند بلاست نشان میبینند.

بعد  ازسند بلاستینگ تیتانیوم برای اسید شویی ارسال میشود. دراینجا برای اینکه داخل فیکسچر آسیب نبیند باید سطح داخلی آن توسط تفلون پوشانده شود انجام این مرحله مستلزم صرف وقت و هزینه زیاد میباشد. پس از اسید شویی ایمپلنت دندانی شسته میشود و برای بسته بندی ارسال میشوند بسته بندی هم از مراحل پر هزینه ایمپلنت دندانی محسوب می شود. پس از بسته بندی اولیه ایمپلنت دندانی برای استریل کردن با اشعه گاما ارسال میشود و سپس جهت بسته بندی نهایی و شماره سریال گذاری وارد آخرین مرحله تولید میشوند.

ایمپلنت ها  باید سند بلاست شوند تا سطح جانبی آن بزرگتر شود عمل سند بلاست تا 400 برابر سطح جانبی ایمپلنت را بزرگتر می کند و بنابراین تماس ایمپلنت دندانی و استخوان 400 برابر بیشتر میشود تشکیل استخوان در خلل و فرج ایمپلنت دندانی باعث میشود که ایمپلنت دندانی به استخوان جوش بخورد که به این پدیده استواینتگریشن گفته میشود درست مثل چسبیدن کامپوزیت به مینای دندان.

در استواینتگریشن پیوند شیمیایی بین تیتانیوم و استخوان وجود ندارد و اتصال فقط فیزیکی میباشد و این درگیری به اندازه ای زیاد است که تیتانیوم به استخوان کاملا جوش خورده به نظر میرسد طوری که بعد از زمان استواینتگریشن حدود 400 نیوتن نیرو لازم است تا ایمپلنت دندانی از استخوان جدا شود.

SLA یک روش قدیمی برای سند بلاست کردن ایمپلنت است که امروزه هم همین روش انجام میشود حرف S برای sand blast حرف L  برای large grit به معنای دانه های درشت سند بلاست و حرف A برای واژه acid wash بکار رفته است بطور مختصر یعنی اینکه پس از تراشیده شدن ایمپلنت در ماشین CNC باید سند بلاست شود و سپس با اسید شستشو شود تا موادی که روی ایمپلنت مانده شسته شوند.

RBM این واژه بر گرفته از resorbable blast media به معنای اینکه عمل سند بلاست در محیطی گرم و تحت فشار انجام میشود که که این امر باعث شدت کار می شود و همینطور بقایای کمتری  از ماده سند بلاست بر روی ایمپلنت بجا میماند.

اجزای تشکیل دهنده  ایمپلنت دندانی

ریشه ( فیکسچر)

تاج (آباتمنت)

کاور اسکرو

هیلینگ آباتمنت یا Gingival Former

پیچ اتصال آباتمنت به فیکسچر

قطعات اتصال ریشه به دست دندان locator /ball & socket

پلاستیک آباتمنت برای ساخت آباتمنت با اشکال خاص و دلخواه

زمان لازم برای جوش خوردن ایمپلنت دندانی

فک پایین سه ماه

فک بالا پنج ماه

این یک قانون کلی است که می تواند در شرایط مختلف متفاوت باشد مثلا اگر در فک بالا لیفت سینوس انجام شده باشد بهتر است یک ماه بیشتر فرصت داده شود تا استخوان جدید به تراکم بیشتری برسد.

از دیگر مواردی که ممکن است نیاز به مدت زمان بیشتری باشد انواع گرافت استخوانی و یا اسپیلیت کردن استخوان است.

همچنین در شرایطی که استخوان تراکم کمتری داشته باشد باید زمان بیشتری لحاظ شود تا تراکم استخوان به حد مطلوب برسد و در شرایط ایده آل استخوانی میتوان از مدت انتظار کم کرد این وقتی است که طول و عرض ایمپلنت دندانی کاشته شده ایده آل برای دندان جایگزین باشد. و این ایمپلنت دندانی باید با نیروی بالاتر از 35 نیوتن کاشته شده باشد.

ایمپلنت و انواع پروتزهای دندانی

هدف اصلی معرفی ایمپلنت های دندانی به عنوان یک درمان جایگزین برای پروتز های بریج بوده و اینکه همکاران بتوانند مزایای ایمپلنت را برای بیماران تشریح کرده و در دستور کار خود قرار دهند. و دیگر هیچ دندانی بخاطر پایه بریج قرار گرفتن تراشیده نشود.

به طور کلی هر بیماری که شرایط کشیدن دندان را داشته باشد میتواند کاندید مناسبی برای کاشت ایمپلنت باشد.

و از نظر قانونی دندانپزشک عمومی یا متخصص میتواند کاشت ایمپلنت دندان را در شرایط مطب انجام دهد. البته گرافت های وسیع استخوانی باید در بیمارستان توسط متخصص جراح فک و صورت انجام شود و جراحی سینوس لیفت باز باید توسط جراح فک و صورت در مطب یا بیمارستان انجام پذیرد.

ایمپلنت دندانی چیست؟

تعریف ایمپلنت دندانی به پیچ ساخته شده از جنس تیتانیوم گفته می شود که در استخوان فک کاشته میشود و جایگزین دندان از دست رفته می شود. ایمپلنت دندانی میتواند یک پارچه و یا دو تکه باشند و توسط پیچ اتصال قسمت آباتمنت و ریشه به هم وصل شوند تمام قطعات پروتزی و پیچ اتصال نیز از جنس تیتانیوم ساخته میشود و زمانیکه این قطعات به هم بسته میشوند پدیده  Cold Welding و یا جوش سرد اتفاق میفتد یعنی دو قطعه تیتانیوم به هم آمیخته میشوند و برای جدا سازی آنها باید ضربه وارد کنیم تا درگیری ایجاد شده رها شود.

Implant Internal Connection : یعنی اینکه قسمت تحتانی تاج آن به درون ریشه وارد شود. امروزه بیشتر از این نوع ایمپلنت استفاده میشود چون این نوع می تواند استتیک بهتری داشته باشد.

فقط در قطرهای 3 میلیمتر و کمتر امکان ایجاد internal connection به دلیل قطر کم فیکسچر وجود ندارد زیرا باعث ضعیف شدن بدنه ایمپلنت دندان می شود و به همین خاطر است که در این قطر از External Connection استفاده می شود.

Implant  External Connection یعنی اینکه قسمت فوقانی ریشه به درون تاج وارد شود. از آنجاییکه داخل ایمپلنت دندانی تراشیده نمیشود ایمپلنت دندانی از مقاومت بیشتری برخوردار است هنوز هم بعضی از متخصصین برای دندانهای مولر از این نوع ایمپلنت استفاده میکنند.

Mini Implant به ایمپلنت با قطر کمتر از  3 میلیمتر مینی ایمپلنت گفته میشود که برای موارد موقتی استفاده میشود مثلا برای 6 ماه تا یکسال به عنوان مثال زمانیکه جراحی Full Mouth انجام میدهیم ممکن است که لازم باشد برای شش ماه پروتز دندانموقت به بیمار داده شود در این صورت میتوان از دو یا سه مینی ایمپلنت دندانی استفاده کنیم تا یک دست دندان موقت برای بیمار ساخته شود و در زمانیکه ایمپلنت های دندانی اصلی به بهره برداری میرسند مینی ایمپلنت ها حذف شوند.

تیتانیوم مورد استفاده در ایمپلنت دندانی پنج نوع می باشد که به هر کدام گرید یک تا پنج گفته می شود.

گرید یک یعنی اینکه فلز از جنس تیتانیوم خالص است و یک بار آبدیده شده است آبدیده کردن یا  Heat Treatment به منظور مستحکم کردن ایمپلنت دندانی انجام میشود.

گرید دو یعنی دو بار آبدیده شدن و همینطور تا به آخر به جز گرید پنج که یک غلط مصطلح است و در اینجا تیتانیوم آبدیده نشده ولی با ترکیب آلومینیوم و وانادیوم تبدیل به یک آلیاژ سخت شده که از گرید چهار هم سخت تر است.

هر چه گرید بیشتر شود تیتانیوم سخت تر خواهد بود و در برابر فشارهای آکلوزالی مقاوم تر و هر چه خلوص تیتانیوم بیشتر باشد میزان استوانتگریشن بیشتر میشود پس بنا بر این بهترین گرید برای ساخت ایمپلنت دندانی گرید چهار است چون هم تیتانیوم خالص ساخته شده و هم از مقاومت خوبی برخوردار است.

برای قطر 3.3 و کمتر باید از آلیاژ تیتانیوم استفاده کرد که مقاومت بیشتری در برابر نیروهای آکلوزالی داشته باشد البته در نطر داشته باشید که آلیاژ تیتانیوم 92 درصد خلوص دارد و 8 درصد بقیه را آلومینیوم و وانادیوم تشکیل میدهد پس استوانتگریشن 8 درصد ضعیف تر بوده و باید در موقع استفاده در نظر گرفته شود.

در جهان منابع تیتانیوم زیادی وجود دارد که بهترین و خالص ترین متعلق به ایالات متحده و سوییس است منابع تیتانیوم در چین و روسیه از خلوص کمتری برخوردارند.

ایمپلنت دندان جایگزین مناسب یک دندان

ایمپلنت دندان می تواند برای جایگزینی یک دندان، چند دندان، یا همه دندان های فرد مورد استفاده قرار گیرد. هدف دندانپزشک جایگزینی دندان ها بازیابی عملکرد و یا زیبایی دندان ها است.

معمولاً سه انتخاب برای جایگزینی دندان ها وجود دارد که عبارت از:
 استفاده از ابزارهای متحرک دندان (دندان مصنوعی کامل یا جزئی)
 استفاده از پل های ثابت دندان
 استفاده از ایمپلنت دندان است

تصمیم گیری درباره این که کدام انتخاب برای بیمار مناسب است بستگی به عوامل متعدد دارد. بطور خاص برای استفاده از کاشت ایمپلنت ها، این عوامل عبارتند از:
 موقعیت دندان یا دندان های از دست رفته
 مقدار و کیفیت استخوان فک که ایمپلنت دندان در آن جایگذاری می شود
 سلامت بیمار
 هزینه روش درمانی
 اولویت ها و ترجیح بیمار
در این حالت جراح دندان پزشک ناحیه مورد نظر را برای استفاده از ایمپلنت دندان معاینه می کند و مناسب بودن شرایط بیمار برای استفاده از ایمپلنت را ارزیابی می نماید. به علت اینکه با استفاده از ایمپلنت دندان امکان جایگزینی دندان های از بین رفته بدون تاثیرگذاری یا تغییر در دندان های مجاور وجود دارد، این روش را می توان بهترین روش کاشت دندان دانست. علاوه بر این، به خاطر اینکه ایمپلنت های دندانی در داخل ساختار استخوانی قرار می گیرند، این ریشه ها بسیار با ثبات هستند و می توانند ظاهر و حس دندان های طبیعی را برای بیمار ایجاد کنند.

روند کاشت ایمپلنت و مدت درمان

۱) تهیه رادیوگرافی های لازم و بررسی دقیق ناحیه بی دندانی و انتخاب ایمپلنت مناسب از لحاظ طول و قطر و نوع آن، که مناسب ناحیه بی دندانی باشد.

جنس ایمپلنت چیست؟

جنس ایمپلنت معمولاً از فلزات مختلف و یا سرامیکهایی با ساختار مشابه استخوان است که با بافتهای بدن سازگاز هستند. در حال حاضر ایمپلنت ها از فلز تایتانیوم ساخته می شوند.

ایمپلنت ها چگونه عمل می کنند؟

از ایمپلنت می توان به عنوان ریشه دندان جهت نگهداری روکش هایی که جایگزین تاج دندان می شوند استفاده کرد که این روکش ها بطور ثابت توسط سیمانهای دندانپزشکی به ایمپلنت چسبانیده می شوند. همچنین در مواردی که برای دندانهای مصنوعی فرد گیرکافی در دهان نداشته باشد، می توان از ایمپلنت به عنوان محل گیر مناسبی جهت ثابت نگداشتن دندان مصنوعی استفاده نمود.

آیا استفاده از ایمپلنت ها برای هر فردی مناسب است؟

پیش از کاربرد ایمپلنت با دندانپزشک خود در این رابطه مشورت نمایید. برای استفاده از ایمپلنت سلامتی کامل بدن و همچنین دارا بودن استخوان فک و لثه های سالم از اهمیت زیادی برخوردار است. اگر شما سابقه بیماری مزمن داشته باشید و یا مبتلا به براکسیسم (سایش دندانها) و یا امراضی از جمله دیابت و غیره باشید، میزان موفقیت ایمپلنت کاهش می یابد. علاوه بر این افرادی که از سیگار و مشروبات الکلی مصرف می کنند مورد مناسبی برای این عمل به شمار نمی روند. 

روند کاشت ایمپلنت به چه صورت است؟

جراح دندانپزشک ایمپلنت را طی عمل جراحی ویژه در استخوان فک شما قرار می دهد. این جراحی معمولاً در داخل مطب دندانپزشک و با بی حسی موضعی انجام می شود. برای تسکین درد و عوارض پس از عمل جراحی ممکن است نیاز به مصرف داروهای مسکن و آنتی بیوتیکها باشد.

طول مدت جراحی ایمپلنت چقدر است؟

این زمان بسته به عوامل مختلف متفاوت خواهد بود. مدت زمان بهبود پس از جراحی نیز به سرعت ترمیم بافتهای فرد بستگی دارد، هرچند با پیشرفت تکنولوژی این مدت زمان به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. بطور متوسط زمان ترمیم بافتی و تشکیل استخوان حدود 2-3 ماه است که می توان پس از این مدت مراحل ساخت پروتز (تاج دندان) را آغاز کرد.

میزان موفقیت ایمپلنت چقدر است؟

در صد موفقیت انجام ایمپلنت به عوامل مختلفی بستگی دارد که در بیماران مختلف متفاوت است. حتی این مسئله در مورد ایمپلنت فک بالا و پایین نیز تفاوت دارد. به طور متوسط میزان موفقیت ایمپلنت دندانی 95% گزارش شده است.

چگونه باید از ایمپلنت مراقبت کرد؟

سلامت بدن شما در میزان موفقیت ایمپلنت مؤثر است. عدم رعایت بهداشت دهان و دندان دلیل عمده ای برای از دست رفتن ایمپلنت به شمار می رود. استفاده از نخ دندان و مسواک زدن حداقل 2 بار در روز از اهمیت زیادی برخوردار است که دندانپزشک شما نحوه مراقبت صحیح از ایمپلنت را به شما آموزش خواهد داد. برای اطمینان از سلامت لثه ها حداقل 4 بار در سال برای بررسی بافت لثه به دندانپزشک خود مراجعه نمایید.

هزینه انجام ایمپلنت چقدر است؟

در این خصوص باید با دندانپزشک خود مشورت کنید. در بسیاری موارد این مبلغ با هزینه روشهای درمانی سنتی تفاوت چندانی نخواهد داشت.

اقدامات پیش از جراحی ایمپلنت

پیش از این که هر درمانی انجام شود باید کلینیک ایمپلنت شمار ا معاینه کند و سابقه پزشکی و دندانپزشکی شما را بداند. تصویر پرتوی ایکس و قالبی از دهان و لثه های شما تهیه میشود. در برخی موارد ممکن است مرکز ایمپلنت اسکن توموگرافی کامپیوتری یا همان سی تی اسکن نیز از دهان شما بگیرد. این تصویر محل دقیق قرار گیری سینوسها (در بالای دندانهای بالایی) و عصبها را نشان میدهد و به دندانپزشک کمک میکند بدون صدمه زدن به آنها ایمپلنت را کار بگذارد. سی تی اسکن برای مشاهده مقدار استخوان موجود در فک و تعیین بهترین محل برای کاشت ایمپلنت نیز مفید است.

اگر پیش از این پروتز مصنوعی کامل نداشته اید، مرکز ایمپلنت برایتان تهیه میکند که البته موقتی است و تا زمانی که پروتز مصنوعی بر پایه ایمپلنت آماده و جایگذاری شود، استفاده میشود. حدود چهار جلسه مراجعه به مطب با فواصل چند هفته ای ممکن است لازم باشد. با کمک دندان مصنوعی موقتی دندانپزشک میتواند موقعیت ایده آل دندانها در پروتز مصنوعی دائمی را مشخص کند. همچنین دندان مصنوعی موقتی به عنوان ذخیره برای شرایطی که اتفاقی برای دندان مصنوعی اصلی می افتد، استفاده میشود. همچنین برای کاهش هزینه ها میتوان ضمایم لازم را به دندان مصنوعی موقتی متصل کرد و از آن به عنوان پروتز نهایی استفاده کرد.

هنگامی که کار با دندان مصنوعی تمام شد، دندانپزشک یک نسخه از آن تهیه میکند تا به عنوان راهنما برای قرار گیری ایمپلنت دندان در موقعیت مناسب از آن استفاده کند. سوراخها در نسخه کپی دریل میشوند تا جراح بتواند مشخص کند ایمپلنت ها در کجا باید قرار بگیرند.

جراحی اول

در صورتی که نیازی به ساخت دندان مصنوعی نباشد 1 ماه

در صورتی که باید دندان مصنوعی ساخته شود 2 ماه

در اولین جراحی ایمپلنت کاشته میشود. پس از این جراحی نباید بر ایمپلنت فشار وارد کنید. ممکن است دندان مصنوعی موقتی برایتان ساخته شود تا فشار مستقیم بر نواحی دیگر دهان وارد شود نه روی ایمپلنت. همچنین ممکن است یک لایه پوشاننده (ریلاین) نرم بر روی لثه ها استفاده شود تا به کاهش فشار بر لثه ها کمک شود.

پس از اولین جراحی، اگر ایمپلنت در فک پایین قرار دارد دندانپزشک سه تا چهار ماه منتظر می ماند و در صورتی که در فک بالا باشد 5 تا 6 ماه صبر میکند و سپس برای جراحی دوم نوبت میزند. در این زمان استخوان و ایمپلنت یکپارچه شده اند.

جراحی دوم

در صورت عدم نیاز به ساخت دندان منصوعی 4 تا 5 ماه

در صورت نیاز به ساخت دندان مصنوعی 5 تا 6 ماه

هنگامی که ایمپلنت با استخوان فک جوش خورد، جراحی دوم صورت میگیرد. دندانپزشک بر اساس تصویر پرتوی ایکس مشخص میکند ایمپلنت آماده مرحله دوم است یا خیر. این جراحی ساده تر از جراحی مرحله اول است. برش کوچکی روی لثه ایجاد میشود تا دندانپزشک به ایمپلنت دندان دسترسی پیدا کند. هیلینگ کپ روی ایمپلنت متصل میشود تا بافت لثه به صورت درست التیام پیدا کنند. پس از 10 تا 14 روز دندان مصنوعی موقتی دوباره تنظیم میشود.

حدود دو هفته پس از جراحی، هیلینگ کپ با اباتمنت معمولی جایگزین میشود. لثه در این زمان به اندازه کافی التیام یافته و میتوان از لثه و اباتمنت قالب گرفت و از روی آن مدلی از فک و اباتمنت تهیه کرد. این مدل برای ساخت چهارچوب دندان مصنوعی استفاده میشود.

کاشت دندان مصنوعی

در صورت عدم نیاز به ساخت دندان مصنوعی 5 تا 6 ماه

در صورت نیاز به ساخت دندان مصنوعی 6 تا 7 ماه

در این مرحله میله فلزی روی اباتمنتها قرار میگیرد.

همین که چهارچوب دندان مصنوعی و میله فلزی با یکدیگر به درستی مطابقت داده شدند، دندانها موقتا روی چهارچوب در موم قرار میگیرند. سپس کل دندان مصنوعی در دهان امتحان میشود. اگر همه چیز خوب باشد دندانهای مصنوعی بر روی چهارچوب به صورت دائمی متصل میشوند. ضمایم توپی یا میله ای نیز در این مرحله متصل میشوند. یک جلسه دیگر باید به مطب دندانپزشک خود مراجعه کنید تا جایگذاری پروتز کامل شود. هنگامی که دندان مصنوعی در جای خود قرار گرفت، به میله فلزی گیره شده یا در ضمایم توپی جای میگیرد. اگر میخواهید از دندان مصنوعی موقتی خود به عنوان پروتز دائمی استفاده کنید باید ضمایم توپی یا میله ای به آن متصل شود.

مراقبت از دندان مصنوعی با پایه ایمپلنت

باید شبها برای تمیز کردن دندانها، دندان مصنوعی را از دهان در بیاورید. باید به دقت اطراف ضمایم را تمیز کنید. همه بخشهای پروتز جدید باید توسط مرکز ایمپلنت تست شوند تا از محکم بودن آنها اطمینان حاصل شود. حتی اگر دندان ثابت و محکم باشد باز ممکن است هنگام جویدن کمی بلغزد. این حرکت جزئی دندان میتواند باعث سایش آن به لثه ها شود که درد ایجاد مینماید. دندانپزشک پس از کاشت دندان مصنوعی تان، لثه ها را بررسی میکند و نحوه تماس دندانهای بالا و پایین (بایت) را ارزیابی میکند.

گیره یا ضمایم دیگر در دندان مصنوعی میله ای معمولا باید هر 6 تا 12 ماه یکبار تعویض شوند. این اجزاء از مواد پلاستیکی (نایلون) ساخته میشوند و پس از مدتی استفاده مداوم مستهلک میگردند.

عوارض دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت

علاوه بر خطرات جراحی ایمپلنت، دندان مصنوعی میله ای عوارض دیگری نیز ممکن است به دنبال داشته باشد. دندان مصنوعی میله ای برای ضمایم مخصوص خود نیاز به فضایی در چهارچوب پروتز دارد. به همین علت گاهی دندانها ممکن است از قاعده پروتز شل شوند. این مشکل را به راحتی میتوان بر طرف کرد.

همچنین هنگامی که میله به ایمپلنت دندانی متصل میشود، باید به صورت همتراز بر روی همه ایمپلنتها قرار بگیرد. اگر چنین نشود فشار زیادی بر میله وارد شده و ممکن است پیچ آن شل شود. اگر دندان قروچه دارید یا دندانهایتان را به هم میفشارید، احتمال شکستن پروتز یا لق شدن ایمپلنت افزایش می یابد.

فواید دندان مصنوعی با پشتیبانی ایمپلنت

با کمک این روش دندانها خیلی با ثبات تر از حالت معمول هستند. صحبت کردن آسانتر بوده و فرد دیگر نگران شل شدن یا در آمدن دندان مصنوعی خود نیست. معمولا غذاهایی را که پیش از این فرد نمیتوانست بخورد، با دندان مصنوعی با پشتیبانی ایمپلنت میتواند بخورد. با این حال باید از مصرف غذاهای سفت و چسبنده پرهیز شود چون ممکن است به پروتز آسیب برساند.

اگر از این روش در فک بالا استفاده میکنید، ممکن است کمتر از دندان مصنوعی معمولی سقف دهانتان را بپوشاند. علت این است که ایمپلنت آن را در جای خود سفت نگه داشته است و نیازی به نیروی مکش بین سقف دهان و پروتز برای نگه داشتن آن نیست.

دندان مصنوعی با پایه ایمپلنت چیست؟

دندان مصنوعی با پایه ایمپلنت نوعی اوردنچر (overdenture ) است که بر روی ایمپلنت قرار گرفته و توسط ایمپلنت در جای خود محکم نگه داشته و پشتیبانی میشود. دندان مصنوعی معمولی روی لثه قرار میگیرد و هیچ پشتیبانی ندارد به همین علت دائما در جای خود میلغزد یا لق میشود.

دندان مصنوعی کامل با پشتیبانی ایمپلنت زمانی استفاده میشود که دندانی برای پشتیبانی در فک وجود ندارد اما استخوان کافی برای کاشت ایمپلنت وجود دارد. پروتز مصنوعی بر پایه ایمپلنت ضمایم مخصوصی دارد که کمک میکند دندان روی ایمپلنت متصل شود.

معمولا این روش در فک پایین استفاده میشود چون دندان مصنوعی معمولی در فک پایین ثبات کمتری دارد. دندان مصنوعی معمولی که متناسب با فک بالا ساخته میشود، بدون پشتیبانی کاملا ثابت می ماند و نیازی به پشتیبانی ایمپلنت ندارد. با این حال میتوانید در فک بالا نیز از این روش استفاده کنید.

درست همانند پروتز مصنوعی معمولی، برای تمیز کردن پروتزهای با پایه ایمپلنت دندانی و لثه اطراف آن هر روز باید آن را از دهان در بیاورید و از خوابیدن با دندان مصنوعی پرهیز کنید. برخی افراد ترجیح میدهند از بریج و روکش ثابت استفاده کنند تا نیازی به در آوردن آن نباشد. در این صورت باید به مرکز ایمپلنت مراجعه کنید تا وضعیت دهان شما را بررسی کند و گزینه های موجود را با شما مطرح نماید.

انواع دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت

دندان مصنوعی میله ای: یک میله فلزی باریکی که از انحنای فک پیروی میکند، به دو تا پنج ایمپلنتی که در فک شما نصب شده اند، متصل میشود. گیره یا انواع دیگر ضمایم با این میله، دندان مصنوعی و یا هر دو مطابقت دارند. دندان مصنوعی روی میله قرار گرفته و توسط ضمایم محکم در جای خود ثابت میشود.

دندان مصنوعی توپی: هر ایمپلنت دندانی که در استخوان فک دریل شده، یک ضمیمه فلزی در روی خود دارد که بر ضمیمه دندان مصنوعی منطبق است. در بیشتر موارد ضمایم روی ایمپلنت برجسته و توپی شکل هستند (نری) و در حفره دندان مصنوعی (مادگی) قرار میگیرند (شکل بالا). در برخی موارد دندان مصنوعی ضمیمه نری را نگه داشته و ایمپلنت حفره مادگی را در خود دارد.

در هر دو حالت توپی و میله ای، قاعده پروتز مصنوعی از آکریلیک ساخته شده که شکلی مشابه لثه دارد. دندانهای پورسلین یا آکریلیک که مشابه دندان طبیعی هستند بر روی قاعده لثه ای قرار میگیرند. هر دو نوع دندان مصنوعی توپی و میله ای باید حداقل به دو ایمپلنت دندان متصل شوند.

محل کاشت ایمپلنت

معمولا ایمپلنت ها را در جلوی دهان جایگذاری میکنند چون معمولا این بخش از دهان استخوان بیشتر و بهتری دارد. حتی در شرایطی که دندانهای جلویی مدتی است که افتاده یا کشیده شده اند، باز این امر ممکن است صادق باشد. هنگامی که دندانهایتان را از دست میدهید، استخوان آن ناحیه تحلیل میرود. علاوه بر این جلوی دهان عصبهای زیاد یا ساختارهای دیگری ندارد که در کاشت ایمپلنت دندان اختلال ایجاد کند.

زمان بندی تکمیل کاشت ایمپلنت به فاکتورهای زیادی بستگی دارد. کوتاهترین زمان حدود 5 ماه در فک پایین و هفت ماه در فک بالا است. با این حال ممکن است این فرایند یک یا چند سال طول بکشد به خصوص در شرایطی که نیاز به پیوند استخوان یا عملهای مقدماتی دیگر داشته باشید.

معمولا دو جراحی برای این کار لازم است. اولین جراحی برای جایگذاری ایمپلنت دندانی در فک (در زیر لثه) انجام میوشد و دومین جراحی برای باز کردن لثه روی ایمپلنت صورت میگیرد که معمولا سه تا شش ماه پس از عمل اول زمان بندی میشود.

گاهی کاشت یک مرحله ای ایمپلنت ممکن است انجام شود. در این روش دندانپزشک ایمپلنت را در فک نصب کرده و میله پشتیبانی کننده را نیز در همین مرحله به آن متصل میکند. میزان موفقیت این عمل بالاست.

بهداشت ایمپلنت های دندانی

1- مسواک های بین دندانی بعد از ایمپلنت: این وسیله شبیه برس می باشد که با حرکت ساده جلو و عقب به دفعات بین دندان ها عمل تمیز کردن را انجام می دهد.

2- مسواک های معمولی و نخ دندان بعد از ایمپلنت دندان: روزی 3-2 مرتبه مسواک و یک مرتبه از نخ دندان استفاده گردد.

3- Super floss: این نوع نخ دندان از سه قسمت ساخته شده است: یک سر آن پلاستیک سخت می باشد که می توان آن را از زیر روکش و بریج ها رد کرد. قسمت بعدی ضخیم تر بوده که می تواند زیر بریج ها را به راحتی تمیز کرده و قسمت سوم مثل نخ دندان معمولی عمل می کند و جهت استفاده در دندان های طیبعی است.

4- Water jet: آب پاش های دهانی بهترین وسیله جهت نظافت نواحی ایمپلنت شده دهان می باشند. به خصوص در تمیز کردن پروتزهای هیبرید ساپورت شونده توسط ایمپلنت وسیله مناسبی می باشند.

 نقش ایمپلنت در حفظ استخوان فک چیست ؟

حجم استخوان فک علاوه بر کارآیی آن بعنوان محافظ ریشه دندان در ظاهر افراد هم تاثیربه سزائی دارد . ایمپلنت دندانی در نقاطی که دندان از دست رفته است می توانند حجم استخوان فرد را حفظ کنند ودر بهبود کیفیت زندگی افراد تاثیر به سزائی بگذارد .

 کاشت دندان چقدر زمان میبرد؟

معمولا کاشت دندان بین نیم تا دو ساعت زمان می برد که بستگی به تعداد ایمپلنت و شرایط فکی دارد علاوه بر کاشت، پیوند و سینوس لیفت زمان اضافه میبرد.

 عوارض و معایب ایمپلنت دندانی

قیمت ایمپلنت نسبت به سایر درمانها برای جایگزین کردن دندان مانند پروتز ثابت یا پرتز متحرک بیشتر است. هزینه هر واحد ایمپلنت دندان حدود ۱۵۰،۰۰۰،۰۰۰﷼است.

زمانبر بودن درمان ایمپلنت نیز از معایب دیگر ایمپلنت های دندانی است. زمانی حداقل بین ۴ تا ۹ ماه برای این درمان لازم است.

درمان ایمپلنت یک جراحی بوده و ریسکهای مربوط به جراحی را نیز دارد. از جمله این ریسک ها میتوان به احتمال عفونت وشکست درمان یا  از دست رفتن ایمپلنت دندان اشاره کرد که در این مورد نیاز به جایگزینی مجدد آن است.

ایمپلنت نیازمند معاینات دوره ای توسط دندانپزشک است.

نحوه کاشت دندان ( ایمپلنت و درمان )

پس از ایجاد بی حسی موضعی در ناحیه مورد نظر، با توجه به طرح درمان انتخابی و ضمانت استخوان، ایمپلنت در استخوان فک قرار می گیرد و برای اینکه ایمپلنت با استخوان پیوند خوبی برقرار کند به مدت 12 تا 24 هفته زمان لازم دارد.ایمپلنت پس از طی دوره پیوند استخوان (اسئواینتگریشن) ایمپلنت های پایه و بستری مقاوم را برای طرح درمان انتخابی فراهم می آورند. برای راحتی بیمار تا ساخته شدن پروتز اصلی، بر روی ایمپلنت پروتز موقت طراحی می شود تا عمل تکلم و جویدن به طور موقت انجام گردد.

قالبگیری از ایمپلنت جزء موارد حساس و دقیق در ساخت پروتز ایمپلنت می باشد و بیمار می بایست کلیه دستورات مرکز ایمپلنت معالج را با دقت اجرا نماید.

نکاتی مفید برای بالا بردن میزان موفقیت ایمپلنت دندان

پس از کاشت ایمپلنت دندان به مدت 1 روز از مسواک زدن در اطراف ناحیه عمل خودداری کنید.

شستن دهان تا 8 ساعت بعد از ایمپلنت توصیه نمی شود.

بهتر است روز بعد از ایمپلنت دندانی، از دهان شویه استفاده شود. بهترین محلول برای شستشوی دهان کلرهگزیدین روزی 3 مرتبه باشد.

نوشیدن پس از ایمپلنت به راحتی امکان پذیر است ولی در مورد خوردن، باید دقت داشته باشید که بی حسی اثر خود را از دست داده باشد.

ایمپلنت های دندانی نیز همانند دندان طبیعی به مراقبت نیاز دارند. زیرا پلاکت های میکروبی باعث عفونت لثه می شوند. بنابراین، توصیه می شود از برس های بین دندانی، نخ دندان، مسواک و ترجیحا خمیردندان های مخصوص ایمپلنت استفاده گردد.

افرادی که از ایمپلنت استفاده می کنند باید از کشیدن سیگار، خوردن قهوه و نوشیدن چای در سه روز اول پرهیز کنند.

به طور کلی استفاده از سیگار، مواد مخدر و مشروبات الکلی موفقیت کاشت دندان را کاهش می دهند.

 دلایل عدم موفقیت درمان ایمپلنت دندان:

1) تشخیص و طرح درمان نادرست: استخوان باید از نظر ارتفاع و عرض حداقل میزان لازم را داشته باشد. همچنین موقعیت ایمپلنت دندان باید نسبت به دندان های مجاور و ساختمان های حیاتی مثل عروق، اعصاب و سینوس بررسی شود.

2) شکست در اوسئوایتگریشن ایمپلنت با استخوان: استفاده از دریل های کند و عدم شستشوی کافی حین دریلینگ باعث ایجاد گرما در استخوان و در نتیجه مرگ سلول های استخوانی و عدم اتصال استخوان به ایمپلنت می شود. علاوه بر آن نداشتن ثبات اولیه بعد از قرار دادن ایمپلنت در استخوان می تواند مانع ایجاد اسئوایتگریشن شود.

3) کیفیت پایین استخوان: استخوان فک باید دارای سلول های استخوانی کافی و همچنین دارای تراکم خوب باشد. گاهی بیماری های سیستمیک و یا عوارض برخی بیماری ها کیفیت استخوان را تحت تاثیر قرار می دهند و در شکست درمان نقش موثری دارند.

4) عفونت و آلودگی ناحیه عمل: آلودگی می تواند قبل، حین و یا بعد از عمل جراحی ایمپلنت دندان  ایجاد شود، بنابراین تجویز آنتی بیوتیک در جراحی ایمپلنت ضروری می باشد.

5) ایمپلنت های نامرغوب: ایمپلنت های استفاده شده باید توسط کمپانی های معتبر طراحی و تولید شده و توسط مقالات علمی معتبر تأیید شده باشند.

6) وضعیت نامطلوب سیستمیک فرد: افراد دارای سکته قلبی (کمتر از 6 ماه)، دیابت مقاوم به درمان، الکلیسم مزمن یا شدید، بیماری حاد کنترل نشده، پوکی استخوان، افرادی که تحت پرتودرمانی و یا شیمی درمانی قرار گرفته اند، معتادین به مواد مخدر و افراد دارای بیماری سیستمیک کنترل نشده کاندیداهای مناسبی برای دریافت ایمپلنت نمی باشند.

راه‌حل‌های جراحی در کاشت دندان

روش سینوس لیفت: در فک بالا و پایین فضاهای آناتومیکی وجود دارند، برای مثال، در فک پایین کانال عصب دندانی تحتانی وجود دارد که به تمام دندانها عصب می‌دهد اگر استخوان فک پایین تحلیل رفته باشد، این کانال در فضایی قرار می‌گیرد که اگر ایمپلنت را بدون در نظر گرفتن این فضا کار بگذاریم، اسیب به عصب وارد میشود و بیمار دچار  بی حسی لب تحتانی می‌شود.
همچنین، در فک بالا سینوس‌هایی وجود دارد که در واقع فضاهایی خالی هستند که به استخوان‌های فک بالا چسبیده‌اند. وقتی استخوان فک بالا تحلیل رفته باشد، فضای استخوانی به سینوس‌ها نزدیک می‌شود و ارتفاع لازم برای گذاشتن ایمپلنت وجود نخواهد داشت. در چنین مواردی، مرکز ایمپلنت می‌تواند از 2 روز استفاده کند؛ روش Open sinus lift و روش  . close sinus lift
روش open sinus lift: با توجه به وضعیت فضای استخوانی و ارتباط آن با سینوس که بسیار کم است، استخوان برداشته می‌شود تا به غشای بافت نرم سینوس دست پیدا کنیم. با ابزارهای خاصی، این غشا را به سمت بالا هدایت می‌کنند. در آن ناحیه، ایمپلنت را می‌گذارند سپس پودر استخوان سفت‌تر شده را قرار می‌دهند و فضای نسج نرم را بخیه می‌کنند. 
روش close sinus lift: در این روش با انجام ضربات خاصی، سینوس را به سمت بالا حرکت می‌دهند. بعد ایمپلنت را کار می‌گذارند و مثل روشOpen بقیه مراحل انجام می‌شود.
روش اوردنچر: در ناحیه چانه (فک پایینی)‌، یک منطقه خوب استخوانی است که در آن عصب زیادی وجود ندارد. 
برای افرادی که استخوان این ناحیه را به دلیل استفاده از دندان مصنوعی از دست داده باشند،2 تا 4  ایمپلنت می‌گذارند و با حالت نر و مادگی که نری در سر ایمپلنت است و با یک حرکت قوس‌شونده دنچر به مینی ایمپلنت اتصال پیدا می‌کند و ثابت می‌شود. هر زمان که بیمار بخواهد، می‌تواند آن را بردارد و دوباره آن را سرجایش قرار دهد

لزوم توجه به جنس ایمپلنت‌ ها
جنس ایمپلنت، عمدتا از فلز تیتانیوم است. در بررسی‌های صورت گرفته، ثابت شده که فلز تیتانیوم بهتر از تمام فلزات می‌تواند با استخوان باند ایجاد کند. سطح تمام ایمپلنت‌ ها از تیتانیوم تشکیل می‌شود.
تاج دندان چون در فضای خارج استخوانی قرار می‌گیرد و با استخوان ارتباطی ندارد، عمدتا از فلزات معمول در دندانپزشکی استفاده می‌شود و بهترین نوع آن طلاست.
روکش می‌تواند از جنس زیرکونیا، سرامیک یا فلز باشد.

احتیاط در استفاده از روش ایمپلنت:
1 - کسانی که دچار سرطان هستند و تحت درمان‌های شیمی درمانی، رادیوتراپی و موارد مشابه قرار دارند، باید با احتیاط از این روش استفاده کنند.
2 - کسانی که دچار بیماری قلبی عروقی هستند، باید حتما با نظر پزشک معالج قلب و عروق از این روش استفاده کنند.
3 - کسانی که دیابت دارند، حتما باید وضعیت قندشان کنترل شود و آزمایش‌شان مثبت باشد.
4 - کسانی که پوکی استخوان دارند، به‌خصوص خانم‌هایی که در مرحله بعد از یائسگی هستند، حتما باید آزمایش پوکی استخوان انجام دهند تا درصد پوکی استخوان‌شان مشخص شود.
5 - کسانی که پیوند عضو داشته‌‌اند یا تحت معالجات خاص هستند، باید رعایت برخی از موازین این عمل را انجام دهند.
6 - به افراد سیگاری توصیه می‌شود ایمپلنت انجام ندهند، چون استفاده از سیگار گرمایی ایجاد می‌کند که باعث شکست ایمپلنت می‌شود.
7 - کسانی که دچار بیماری لثه هستند یا دهان‌شان محیط آلوده سیستمیک دارد؛ برای انجام ایمپلنت باید جراحی‌های لثه انجام دهند تا عفونت‌ها کاملا از بین برود و سپس ایمپلنت انجام شود.
8 - به آنهایی که اصول بهداشتی را رعایت نمی‌کنند، توصیه می‌شود از ایمپلنت استفاده نکنند. این افراد در صورت استفاده از این روش، باید مراقبت‌های بهداشتی را خیلی جدی بگیرند.

چگونه باید از دندان‌های جدید مراقبت کرد؟
نقص بی‌دندانی ممکن است در نتیجه نواقص ژنتیکی باشد؛ یعنی برخی افراد به صورت ژنتیک دارای بیماری‌های لثه هستند و در نتیجه این بیماری‌ها دندان خود را از دست می‌دهند ممکن است فرد به دلیل عدم رعایت بهداشت دندان، دچار بی‌دندانی شود یا در اثر حادثه‌ای دندان خود را از دست بدهد. بعد از کاشت دندان به روش ایمپلنت، توصیه می‌شود که دست‌کم روزی 2 بار با استفاده از مسواک‌های مخصوص مسواک زده شود و استفاده از نخ دندان اهمیت زیادی دارد. افرادی که ایمپلنت کرده‌اند، باید هر 3 تا 6 ماه یک‌بار به مرکز ایمپلنت مراجعه کنند و با گرفتن رادیوگرافی و بررسی‌های لازم، از سلامت ایمپلنت خود اطمینان پیدا کنند.

چه کسانی نمی توانند از ایمپلنت دندان استفاده کنند؟

 قرار دادن ایمپلنت در علم دندان‌پزشکی جراحی محسوب می‌شود که باید در محیطی استریل انجام شود.

ایمپلنت‌ های دندانی به شکل پیچ‌هایی از جنس تیتانیوم هستند که در استخوان فک جاگذاری می‌شوند و مانند ریشه دندان عمل می‌کنند. این درمان، جایگزین خوبی برای دندان‌های از دست رفته است. امروزه بیماران زیادی برای گذاشتن ایمپلنت به کلینیک‌های دندان‌پزشکی مراجعه می‌کنند. متاسفانه شمار زیادی از آنها هم باورهایی درباره ایمپلنت دارند که نشان از بی‌اطلاعی آنها در این زمینه است. برای اطلاعات بیشتر به این نکته‌ها توجه کنید.

1) ایمپلنت به استخوان فک آسیب نمی‌زند
ایمپلنت‌ ها از جنس تیتانیوم هستند که در محیط بدن کاملا خنثی است و در شرایط طبیعی نه‌تنها هیچ واکنش مضری برای بدن انسان ایجاد نمی‌کند بلکه با تغییرات سطحی ایجاد شده روی آنها، به شدت تمایل دارند جذب استخوان فک شوند. همچنین ایمپلنت مانع ادامه تحلیل استخوان فک می‌شود. قرار دادن ایمپلنت‌ها مگر در شرایط بسیار نادر باعث هیچ واکنشی در استخوان نمی‌شود.

2) ایمپلنت درد و ناراحتی ایجاد نمی‌کند
قرار دادن ایمپلنت در علم دندان‌پزشکی جراحی محسوب می‌شود که باید در محیطی استریل انجام شود. در مقایسه با سایر جراحی‌های محیط دهان، میزان درد و ناراحتی جراحی ایمپلنت بسیار کمتر است و با رعایت دستورات دندان‌پزشک اغلب بدون ناراحتی تمام می‌شود.

3) امکان قرار دادن همزمان ایمپلنت همراه کشیدن دندان وجود دارد
دندان‌های غیرقابل‌نگهداری باید کشیده شوند و معمولا 2 تا 3 ماه صبر می‌کنند تا در ناحیه بدون دندان استخوان‌سازی انجام گیرد. با این حال در برخی شرایط و به صلاحدید مرکز ایمپلنت در صورتی که ریشه دندان دچار عفونت فعال نباشد، امکان قرار دادن همزمان ایمپلنت همراه کشیدن دندان وجود دارد. مزیت عمده این روش این است که برای خارج کردن دندان و قرار دادن ایمپلنت به یک مرحله بی‌حسی و جراحی نیاز است و نیازی به تعویق افتادن درمان ایمپلنت نیست.

4) قرار دادن دندان روی ایمپلنت ممکن است کمی وقت‌گیر باشد
معمولا بعد از قرار دادن پیچ ایمپلنت با توجه به شرایط بین 2 تا 4 ماه (و در برخی شرایط تا 6 ماه) باید صبر کرد تا استخوان اطراف ایمپلنت کاملا شکل بگیرد. با این حال در برخی شرایط امکان دارد که در صورت مناسب بودن استخوان فک - به‌خصوص در مورد دندان‌های قدامی که در ناحیه زیبایی هستند- همزمان با قرار دادن ایمپلنت بتوان روکش موقت یا دائم را روی آن قرار داد.

5) فقط بعضی از بیماران به جراحی سینوس فک نیاز دارند
افرادی که دندان‌های خلفی فک بالا را مدت‌ها پیش کشیده‌اند، سینوس‌های استخوان فک بالایشان، داخل استخوان گسترش می‌یابد. از این‌رو استخوان کافی به منظور قرار دادن ایمپلنت وجود ندارد پس قبل از قرار دادن ایمپلنت نیاز است که سینوس فک ترمیم و به طرف بالا برده شود. بعد از این جراحی می‌توان ایمپلنت را بلافاصله یا 4 ماه بعد قرار داد.

6) بعضی از بیماران نباید ایمپلنت بگذارند
ایمپلنت موارد عدم تجویز محدودی دارد، بیماران مبتلا به دیابت کنترل‌نشده، بیماران تحت‌ رادیوتراپی به‌خصوص در ناحیه فک و صورت و بیمارانی که طولانی‌مدت تحت‌درمان بیس‌فسفونات بوده‌اند، نباید ایمپلنت بگذارند. تجویز کردن یا نکردن ایمپلنت به تشخیص دندان‌پزشک بستگی دارد.

7) به شایعات غلط توجه نکنید
برخی مردم باورهایی دارند که اصلا توجیه علمی ندارند؛ مثلا بعد از قرار دادن ایمپلنت نباید سرما بخورید! بعد از قرار دادن ایمپلنت نباید سرتان را خم کنید! قرار دادن پیچ در فک‌ها باعث عفونت می‌شود! و... هنگام گذاشتن ایمپلنت کاملا با دندان‌پزشکتان مشورت کنید تا هرگونه شک و شبهه از بین برود.