مراحل درمان ایمپلنت

ابتدا با معاینه و تهیه رادیوگرافی های اختصاصی، طرح درمان تکمیل گردیده و تعداد ایمپلنت دندانی، اندازه و نواحی تحت درمان مشخص می گردد.
سپس با انجام جراحی، ایمپلنت دندان در استخوان فک کاشته می شود. البته در شرایطی که حجم استخوان جهت قرار دادن ایمپلنت کمتر از حد قابل قبول است. گاهی می توان حجم استخوان را در آن ناحیه با استفاده از جراحی های مکمل و پیوند استخوان مصنوعی و طبیعی اضافه کرد و ناحیه را آماده دریافت ایمپلنت نمود.
مرحله ساخت پروتز زمانی شروع می شود که ایمپلنت دندان به استخوان متصل شده باشد (فک جوش) که در این هنگام عملیات قالبگیری و ساخت دندانهای مصنوعی بر روی ایمپلنت آغاز می شود.
آخرین مرحله، مراجعات بعدی برای انجام مراقبت های لازم از دندانهای جدید است.

حالات مختلف جایگزین دندانهای از دست رفته با ایمپلنت دندان

ایمپلنت دندان برای افرادی که یکی از دندانهای خود را از دست داده اند:

اگر چنین حالتی در ناحیه دندانهای جلو باشد، زیبایی صورت بهم می ریزد. هنگامی که دندان از دست رفته در ناحیه عقب دهان باشد، عمل جویدن مختل می شود. صرف نظر از بحث زیبایی، با نبودن یک دندان، دندانهای مجاور و مقابل به طرف محل بی دندانی متمایل شده و از محل خود جابجا می شوند. این جابجایی باعث باز شدن تماس بین دندانهای دیگر شده و گیر مواد غذلیی بین دندانها افزایش می یابد. افزایش گیر غذایی بین دندانها سبب آسیب دیدن لثه و دندانها در آن محل می شود.
در گذشته با تراش دندانهای مجاور، ناحیه بی دندانی را با پروتز ثابت جبران می کردند؛ اما در حال حاضر برای جایگزینی یک دندان از دست رفته، بهترین جایگزین، استفاده از ایمپلنت دندان می باشد.

استفاده از ایمپلنت دندانی برای بیمارانی که تعدادی از دندانهایشان از دست رفته:

وقتی تعداد دندانهای کشیده شده افزایش می یابد، مشکلات گفتاری نیز به تبع آن بوجود می آید. روش متداول در این موارد جایگزین کردن یک بریج چند واحدی با تراش دندانهای پایه مجاور می باشد.
اگر تعداد دندانهای از دست رفته زیاد باشد، گاهی لازم است که از چند دندان پایه در هر طرف بریج استفاده شود. لذا تعداد دندانهای سالم تراش خورده نیز افزایش می یابد.
مسئله رعایت بهداشت و تمیز کردن زیر این بریج ها نیز معضلات خاص خود را دارد. اگر دندانهای از دست رفته متعدد بوده و به عبارتی فاصله دندانهای پایه باهم خیلی زیاد باشد، ساخت بریج چند واحدی مقدور نبوده و به ناچار از پروتز متحرک به جای پروتز ثابت استفاده می شود. در حال حاضر ایمپلنت ها این مشکل را به راحتی حل کرده و می توانند جایگزین دندانهای از دست رفته شده و پایه های مطمئنی برای بریجهای مناسب فراهم نمایند.

دندانهای خلفی پایه از دست رفته باشد:

در این حالت محل بی دندانی از جلو به دندانهای موجود ختم می گردد و از انتها آزاد است. در این افراد به دلیل این که دندانهای طبیعی فقط در یک طرف محل بی دندانی موجود می باشند، ساخت پروتز ثابت مقدور نبوده و در گذشته از پروتز متحرک (پارسیل) استفاده می شد. علیرغم مشکلات حفظ و رعایت بهداشت این پروتزها، عادت کردن به استفاده از آنها نیز مشکل است و برخی از بیماران هیچوقت به رضایت کامل نمی رسند.
گاهی در جویدن غدا و صحبت کردن نز اختلال بوجود می آورند. در حال حاضر با قرار دادن دو یا چند ایمپلنت در محل بی دندانی در انتهای فک، می توان دندانهای ثابتی برای فرد فراهم نمود.
این دندانها می توانند به صورت بریج نیز ساخته شوند.

تمام دندانها از دست رفته باشد:

وقتی بی دندانی کامل وجود دارد معمولاً از دست دندان کامل استفاده می شود و چون دندانهای طبیعی وجود ندارند، دست دندان برای قرار گرفتن و باقی ماندن در دهان، تکیه بر لثه و استخوان باقیمانده می نمایند.
لذا عمل جویدن و صحبت کردن با این نوع پروتزها معمولاً با مشکل مواجه می شود و با افزایش تحلیل استخوان فک که به دنبال کشیده شدن دندانها و فشار پروتزها بر روی استخوان های باقیمانده ایجاد شده و به مرور افزایش می یابد، این مشکل بیشتر شده و چهره فرد نیز به تدریج پیرتر و چروکیده تر می شود.
درمان های ایمپلنت دندان شرایطی را فراهم می نماید که فرد می تواند بجای دست دندان متحرک، دندانهای ثابتی مانند دندانهای طبیعی را در دهان خود تجربه نماید. این درمان در بی دندانی کامل به دو روش انجام می شود:

روش اول: پروتز کامل ثابت

در این حالت چندین ایمپلنت دندان در دهان کاشته می شود و بعد دست دندان بطور ثابت به آنها متصل می شود و دیگر از دهان خارج نمی شود.

روش دوم: اوردنچر

این روش اندکی ساده تر و نیاز به تعداد ایمپلنت دندان کمتر دارد و در آن از ایمپلنت برای افزایش گیر دست دندان، مخصوصاً در فک پائین استفاده می شود.

دستورات پس از جراحی ایمپلنت دندان

1. گاز استریلی که بر روی زخم داخل دهان گذاشته شده است را تا 2 ساعت به آرامی فشار دهید و از دهان خارج نکنید و در طی این مدت فقط مایعات خنک یا داروهای تجویز شده را میل فرمائید. تا 24 ساعت پس از جراحی امکان دارد بزاق به خون آلوده باشد که طبیعی است. اگر خونریزی فعال داشتید با دندان پزشک و جراح ایمپلنت دندان خود تماس بگیرید.
2. از خارج کردن محکم آب دهان باید خودداری شود زیرا باعث تشدید خونریزی می شود.
3. تا چند ساعت بعد از جراحی به صورت متناوب از کمپرس یخ استفاده شود. مقداری یخ را در کیسه فریزری قرار داده و 5 دقیقه آن را روی صورت گذاشته و سپس آن را برداشته و به مدت 10 دقیقه استراحت دهید.
4. از کشیدن سیگار و پیپ و مصرف نی برای نوشیدن مایعات تا 48 ساعت جداً خودداری شود.
5. 24 ساعت بعد از ایمپلنت دندان می توان از محلول گرم و رقیق آب نمک به عنوان دهانشویه استفاده کرد و تا چند روز ادامه داد. از روز بعد از عمل ایمپلنت دندان ، مسواک زدن بلامانع است.
6. بعد از عمل جراحی ایمپلنت دندان درد وجود دارد. از داروهای ضد دردی که برای شما تجویز شده استفاده نمائید. تورم در ناحیه ایمپلنت دندان طبیعی است و حتماً دلیل بر عفونت نیست. این تورم می تواند همراه با خون مردگی باشد که ظرف یک هفته تا 10 روز برطرف می شود. برای تسریع جذب خون مردگی و تورم می توان تا 48 ساعت بعد از جراحی ایمپلنت دندان از کمپرس گرم به تناوب 10 دقیقه استفاده نمود.
7. در 24 ساعت اول بعد از جراجی ایمپلنت دندانی بهتر است از غذاهای خنک و نرم و مایعات ولرم و بدون نی استفاده کرد و پس از آن می توانید غذاهای معمولی را با طرف دیگر دهان میل کنید.
8. پزا جراحی ایمپلنت دندانی در محل زخم ممکن است قشر خاکستری رنگی پدید آید، که روی زخم را می پوشاند و دهان چند روزی بدمزه و بدبو می باشد. اما اگر پس از چند روز التیام نسبی ناگهان بر میزان تورمو درد در محل زخم افزوده شود و یا درد شدیدتر شود، لازم است به کلینیک دندانپزشکی مراجعه  کنید.
9. بخیه های موجود در محل زخم ایمپلنت دندانی ممکن است قابل جذب نباشد. در این صورت برای برداشتن بخیه ها پس از 7 الی 10 روز باید به کلینیک دندانپزشکی مراجعه شود.
10. دوره التیام پس از عمل جراحی ایمپلنت دندانی در افراد مختلف متفاوت بوده و روزهای متوالی ممکن است بطول انجامد؛ رعایت اصول بهداشت، بهبود زخم را تسریع می نماید.

مراقبت‌های پس از تحویل پروتز ایمپلنت دندانی

بیماری که از درمان ایمپلنت دندانی استفاده می کند باید برای حفظ و نگهداری درازمدت ایمپلنت هایش برنامه‌ریزی داشته باشد. نقش بیمار در حفظ سلامتی ایمپلنت دندانی ها حتی زیادتر از نقش دندانپزشک و بهداشت کار دهان و دندان می باشد. مراقبتهای لازم برای حفظ بلند مدت ایمپلنت ها به اختصار عبارتند از:

• رعایت بهداشت مناسب توسط بیمار شامل استفاده از مسواک، نخ دندان، نخ زیر بریج، مسواک‌های تک رشته و مسواک‌های بین دندانی.
• استفاده از دهانشویه کلرهگزیدین یا پنبه آغشته به کلرهگزیدین.
• مراجعه دوره ای به کلینیک دندانپزشکی جهت بررسی وضعیت ایمپلنت ها ، پروتزها و بافتهای اطراف ایمپلنت (حداکثر هر 6 ماه یکبار)
• در صورتی که پروتز ها از نوع متحرک باشند، باید شبانه از دهان خارج شوند.
• در صورت مشاهده جرم، التهاب لثه و خونریزی لثه اطراف ایمپلنت ها به کلینیک دندانپزشکی مراجعه و به صلاحدید دندانپزشک معالج، اقدام به جرمگیری شود.
• در مواقع شل شدن پروتز های ثابت یا بروز هر گونه حالت غیر عادی سریعاً باید به کلینیک دندانپزشکی مراجعه شود.

مطالب مرتبط:

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت تهران

کاشت دندان