ایمپلنت و عوارض جانبی آن

ایمپلنت دندان نوعی پایه تیتانیومی سازگار با سلول های بدن است. از ایمپلنت های دندانی به عنوان جایگزینی مناسب و دائمی به جای یک یا  چند دندان از دست رفته استفاده می شود. پس از قراردادن ایمپلنت توسط دندانپزشک در داخل استخوان فک، با استخوان سازی سلول های استخوان ساز در سطح ایمپلنت، استخوان فک به ایمپلنت جوش می خورد. فرآیند جوش خوردن معمولا 3 تا 4 ماه طول کشیده، سپس قسمت تاج و روکش دندان ساخته شده و بر روی پایه قرار می گیرد.امروزه بهترین رئش جایگزینی دندان های از دست رفته ایمپلنت یا کاشت دندان است .

قسمت های ایمپلنت دندان:

1- فیکسچر پایه اصلی

2- باتمنت یا قطعه پروتزی

3- روکش

در این روش قسمتس به نام فیکسچر fixture پیچ با روکش تیتانیوم با یک عمل جراحی ساده ( حتی در بعضی از موارد بدون نیاز به عمل جراحی ) داخل فک قرار داده می شود که در حقیقت نقش ریشه دندان از دست رفته را بازی می کند سپس با گذاشتن قطعا ای به نام abutmet روی قسمت اول fixture تاجی را برای پیچ تیتانیوم تعبیه کرده و با قالب گیری و گذاشتن روکش روی آن ، هم زیبایی و هم شکل دندان تقریبا به فرم یک دندان طبیعی در می آید .
افرادی که به دلایل مختلف مثل پوسیدگی دندان، بیماری لثه، ضربه، شکستگی و تصادفات و… دندان‌های خود را از دست داده باشند، واجد شرایط ایمپلنت یا کاشت دندان هستند. ایمپلنت باید در سنی که رشد فکی و استخوانی فرد مورد نظر کامل شده باشد، انجام گیرد؛ در خانم‌ها از ۱۶ و آقایان از ۱۸ سال به بالا انجام عمل کاشت دندان مانعی ندارد، به همین دلیل به‌طور مثال برای نوجوان ۱۲ ساله‌ای که دندان کرسی خود را، که بیش از سایر دندان‌ها در معرض پوسیدگی قرار دارد از دست می‌دهد، ایمپلنت توصیه نمی‌شود، بلکه باید با مراقبت و حفظ سلامت بافت‌های استخوانی و فکی و مدیریت فضا در آن ناحیه به دلیل تمایل دندان‌های اطراف به پرکردن آن، اجازه داد سن فرد به میزان مورد نظر رسیده و سپس ایمپلنت صورت بگیرد.
بعد از جراحی ایمپلنت تغییراتی بروز می کند که موقتی بوده و طول درمان این تغییرات از سه هفته تا شش ماه می باشد.

عوارض ایمپلنت:

لق شدن مختصر دندان کنار ایمپلنت (این امر بعد از سه هفته تا یک ماه به حالت طبیعی خود برمی گردد.)
درد که امری اجتناب ناپذیر است و بسته به سختی جراحی و خصوصیات افراد کم یا زیاد می باشد ولی در هر صورت بهترین راه کنترل درد استفاده از مسکن یک ساعت قبل از جراحی می باشد . ( دو عدد ژلوفن ۴۰۰ میلی گرم با هم )
معمولا درد فقط سه یا چهار روز اول بعد از کاشت دندان می باشد .
در مورد ایمپلنت های بدون جراحی به دلیل باز نشدن لثه به میزان وسیع درد بسیار کمی وجود خواهد داشت که حتی نیاز به مسکن نیست .
تورم بعد از گذاشتن ایمپلنت در بعضی بیماران وجود دارد و در موارد جراحی پیوند استخوان احتمال کبودی نیز می رود که معمولا این عوارض ایمپلنت از روز بعد از کاشت ایمپلنت شروع می شود و پس از یک هفته بهبودی کامل می یابد.

در بعضی از موارد (مواردی که ارتفاع استخوان فک پایین بسیار کم می باشد) ممکن است گزگز و یا بی حسی گوشه ی لب مشاهده شود که امری عادی است و پس از گذشت زمان بهبود می یابد.

از جمله ی عوارض ایمپلنت که بعد از ۱۵ سال ظاهر می گردد در مورد تک ایمپلنت های مربوط به دندان های جلویی می باشد. بدین شکل که پس از ۱۵ سال نوک دندان های طبیعی فک بالا یک تا دو میلیمتر پایینتر می آیند ولی نوک روکش های ایمپلنت سر جایشان می مانند بنابراین نیاز به ترمیم مجدد دارند.

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت درمان خیلی ارزان یا خیلی گران نیست. ولی با درنظر گرفتن این نکته که این درمان می تواند تمام کارهایی که یک دندان طبیعی انجام می دهد را انجام بدهد و از طرفی به دندانهای سالم فرد صدمه ای نمی زند هزینه آن قابل توجیه خواهد بود.در مورد درمانهای پروتزی بررسی ، رفع اشکال وتعویض این پروتزها هر چند سال یکبار باعث پرداخت هزینه هایی می شود که دایمی بودن ایمپلنت نیاز به این اقدامات را در حد بسیار بالایی کاهش داده است. شکست ایمپلنت در حد 2 تا 8 درصد گزارش شده است که ایجاد واکنش های حساسیتی در ابتدای درمان،جراحی نامناسب و طرح ریزی غلط درمان از عمده ترین دلایل آن است. عوارض قرار دادن ایمپلنت شامل عوارض ناشی از تزریق های دندانپزشکی،درد،صدمه رسیدن به اعصاب دندانی ،شکستگی و کوفتگی استخوان و بلعیدن اجزاء است که درصد شیوع آن بسیار کم است.محدودیت هایی برای قرار دادن ایمپلنت درافراد دیابتی،سرطانی،مشکلات قلبی،بیماریهای انعقادی وجود
دارد که با توجه به نوع و شدت بیماری طرح درمان متفاوتی را می طلبد.