اقدامات پیش از جراحی ایمپلنت

پیش از این که هر درمانی انجام شود باید کلینیک ایمپلنت شمار ا معاینه کند و سابقه پزشکی و دندانپزشکی شما را بداند. تصویر پرتوی ایکس و قالبی از دهان و لثه های شما تهیه میشود. در برخی موارد ممکن است مرکز ایمپلنت اسکن توموگرافی کامپیوتری یا همان سی تی اسکن نیز از دهان شما بگیرد. این تصویر محل دقیق قرار گیری سینوسها (در بالای دندانهای بالایی) و عصبها را نشان میدهد و به دندانپزشک کمک میکند بدون صدمه زدن به آنها ایمپلنت را کار بگذارد. سی تی اسکن برای مشاهده مقدار استخوان موجود در فک و تعیین بهترین محل برای کاشت ایمپلنت نیز مفید است.

اگر پیش از این پروتز مصنوعی کامل نداشته اید، مرکز ایمپلنت برایتان تهیه میکند که البته موقتی است و تا زمانی که پروتز مصنوعی بر پایه ایمپلنت آماده و جایگذاری شود، استفاده میشود. حدود چهار جلسه مراجعه به مطب با فواصل چند هفته ای ممکن است لازم باشد. با کمک دندان مصنوعی موقتی دندانپزشک میتواند موقعیت ایده آل دندانها در پروتز مصنوعی دائمی را مشخص کند. همچنین دندان مصنوعی موقتی به عنوان ذخیره برای شرایطی که اتفاقی برای دندان مصنوعی اصلی می افتد، استفاده میشود. همچنین برای کاهش هزینه ها میتوان ضمایم لازم را به دندان مصنوعی موقتی متصل کرد و از آن به عنوان پروتز نهایی استفاده کرد.

هنگامی که کار با دندان مصنوعی تمام شد، دندانپزشک یک نسخه از آن تهیه میکند تا به عنوان راهنما برای قرار گیری ایمپلنت دندان در موقعیت مناسب از آن استفاده کند. سوراخها در نسخه کپی دریل میشوند تا جراح بتواند مشخص کند ایمپلنت ها در کجا باید قرار بگیرند.

جراحی اول

در صورتی که نیازی به ساخت دندان مصنوعی نباشد 1 ماه

در صورتی که باید دندان مصنوعی ساخته شود 2 ماه

در اولین جراحی ایمپلنت کاشته میشود. پس از این جراحی نباید بر ایمپلنت فشار وارد کنید. ممکن است دندان مصنوعی موقتی برایتان ساخته شود تا فشار مستقیم بر نواحی دیگر دهان وارد شود نه روی ایمپلنت. همچنین ممکن است یک لایه پوشاننده (ریلاین) نرم بر روی لثه ها استفاده شود تا به کاهش فشار بر لثه ها کمک شود.

پس از اولین جراحی، اگر ایمپلنت در فک پایین قرار دارد دندانپزشک سه تا چهار ماه منتظر می ماند و در صورتی که در فک بالا باشد 5 تا 6 ماه صبر میکند و سپس برای جراحی دوم نوبت میزند. در این زمان استخوان و ایمپلنت یکپارچه شده اند.

جراحی دوم

در صورت عدم نیاز به ساخت دندان منصوعی 4 تا 5 ماه

در صورت نیاز به ساخت دندان مصنوعی 5 تا 6 ماه

هنگامی که ایمپلنت با استخوان فک جوش خورد، جراحی دوم صورت میگیرد. دندانپزشک بر اساس تصویر پرتوی ایکس مشخص میکند ایمپلنت آماده مرحله دوم است یا خیر. این جراحی ساده تر از جراحی مرحله اول است. برش کوچکی روی لثه ایجاد میشود تا دندانپزشک به ایمپلنت دندان دسترسی پیدا کند. هیلینگ کپ روی ایمپلنت متصل میشود تا بافت لثه به صورت درست التیام پیدا کنند. پس از 10 تا 14 روز دندان مصنوعی موقتی دوباره تنظیم میشود.

حدود دو هفته پس از جراحی، هیلینگ کپ با اباتمنت معمولی جایگزین میشود. لثه در این زمان به اندازه کافی التیام یافته و میتوان از لثه و اباتمنت قالب گرفت و از روی آن مدلی از فک و اباتمنت تهیه کرد. این مدل برای ساخت چهارچوب دندان مصنوعی استفاده میشود.

کاشت دندان مصنوعی

در صورت عدم نیاز به ساخت دندان مصنوعی 5 تا 6 ماه

در صورت نیاز به ساخت دندان مصنوعی 6 تا 7 ماه

در این مرحله میله فلزی روی اباتمنتها قرار میگیرد.

همین که چهارچوب دندان مصنوعی و میله فلزی با یکدیگر به درستی مطابقت داده شدند، دندانها موقتا روی چهارچوب در موم قرار میگیرند. سپس کل دندان مصنوعی در دهان امتحان میشود. اگر همه چیز خوب باشد دندانهای مصنوعی بر روی چهارچوب به صورت دائمی متصل میشوند. ضمایم توپی یا میله ای نیز در این مرحله متصل میشوند. یک جلسه دیگر باید به مطب دندانپزشک خود مراجعه کنید تا جایگذاری پروتز کامل شود. هنگامی که دندان مصنوعی در جای خود قرار گرفت، به میله فلزی گیره شده یا در ضمایم توپی جای میگیرد. اگر میخواهید از دندان مصنوعی موقتی خود به عنوان پروتز دائمی استفاده کنید باید ضمایم توپی یا میله ای به آن متصل شود.

مراقبت از دندان مصنوعی با پایه ایمپلنت

باید شبها برای تمیز کردن دندانها، دندان مصنوعی را از دهان در بیاورید. باید به دقت اطراف ضمایم را تمیز کنید. همه بخشهای پروتز جدید باید توسط مرکز ایمپلنت تست شوند تا از محکم بودن آنها اطمینان حاصل شود. حتی اگر دندان ثابت و محکم باشد باز ممکن است هنگام جویدن کمی بلغزد. این حرکت جزئی دندان میتواند باعث سایش آن به لثه ها شود که درد ایجاد مینماید. دندانپزشک پس از کاشت دندان مصنوعی تان، لثه ها را بررسی میکند و نحوه تماس دندانهای بالا و پایین (بایت) را ارزیابی میکند.

گیره یا ضمایم دیگر در دندان مصنوعی میله ای معمولا باید هر 6 تا 12 ماه یکبار تعویض شوند. این اجزاء از مواد پلاستیکی (نایلون) ساخته میشوند و پس از مدتی استفاده مداوم مستهلک میگردند.

عوارض دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت

علاوه بر خطرات جراحی ایمپلنت، دندان مصنوعی میله ای عوارض دیگری نیز ممکن است به دنبال داشته باشد. دندان مصنوعی میله ای برای ضمایم مخصوص خود نیاز به فضایی در چهارچوب پروتز دارد. به همین علت گاهی دندانها ممکن است از قاعده پروتز شل شوند. این مشکل را به راحتی میتوان بر طرف کرد.

همچنین هنگامی که میله به ایمپلنت دندانی متصل میشود، باید به صورت همتراز بر روی همه ایمپلنتها قرار بگیرد. اگر چنین نشود فشار زیادی بر میله وارد شده و ممکن است پیچ آن شل شود. اگر دندان قروچه دارید یا دندانهایتان را به هم میفشارید، احتمال شکستن پروتز یا لق شدن ایمپلنت افزایش می یابد.

فواید دندان مصنوعی با پشتیبانی ایمپلنت

با کمک این روش دندانها خیلی با ثبات تر از حالت معمول هستند. صحبت کردن آسانتر بوده و فرد دیگر نگران شل شدن یا در آمدن دندان مصنوعی خود نیست. معمولا غذاهایی را که پیش از این فرد نمیتوانست بخورد، با دندان مصنوعی با پشتیبانی ایمپلنت میتواند بخورد. با این حال باید از مصرف غذاهای سفت و چسبنده پرهیز شود چون ممکن است به پروتز آسیب برساند.

اگر از این روش در فک بالا استفاده میکنید، ممکن است کمتر از دندان مصنوعی معمولی سقف دهانتان را بپوشاند. علت این است که ایمپلنت آن را در جای خود سفت نگه داشته است و نیازی به نیروی مکش بین سقف دهان و پروتز برای نگه داشتن آن نیست.